[سوره البقرة (2): آيه 114]

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَ سَعى‌ فِي خَرابِها أُولئِكَ ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلاَّ خائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ (114)

ترجمه:

114- چه كسى ستمكارتر از كسانى است كه از بردن نام خدا در مساجد او جلوگيرى مى‌كنند و سعى در ويرانى آنها دارند، شايسته نيست آنان جز با ترس و وحشت وارد اين كانونهاى عبادت شوند، بهره آنها در دنيا رسوايى و در سراى ديگر عذاب عظيم است.

شان نزول:

در كتاب" اسباب النزول" از" ابن عباس" چنين آمده كه اين آيه در مورد" فطلوس" رومى و ياران مسيحى او نازل شده است، آنها با بنى اسرائيل جنگيدند و تورات را آتش زدند و فرزندان آنها را به اسارت گرفتند، بيت المقدس را ويران ساختند و مردارها در آن ريختند.

مرحوم" طبرسى" در" مجمع البيان" از" ابن عباس" نقل مى‌كند كه اين كوشش در تخريب و نابودى بيت المقدس هم چنان ادامه داشت تا زمانى كه به دست مسلمانان فتح شد.

در روايتى از امام صادق ع نيز مى‌خوانيم كه اين آيه در مورد قريش نازل گرديد، در آن هنگام كه پيامبر ص را از ورود به شهر مكه و مسجد الحرام جلوگيرى مى‌كردند.