" راعنا" كه از ماده" الرعى" به معنى مهلت دادن است به كار مى‌بردند.

ولى يهود همين كلمه" راعنا" را از ماده" الرعونه" كه به معنى كودنى و حماقت است استعمال مى‌كردند (در صورت اول مفهومش اين است" به ما مهلت بده" ولى در صورت دوم اين است كه" ما را تحميق كن"!).

در اينجا براى يهود دستاويزى پيدا شده بود كه با استفاده از همان جمله‌اى كه مسلمانان مى‌گفتند، پيامبر يا مسلمانان را استهزاء كنند.

نخستين آيه فوق نازل شد و براى جلوگيرى از اين سوء استفاده به مؤمنان دستور داد به جاى جمله" راعنا"، جمله" انظرنا" را به كار برند كه همان مفهوم را مى‌رساند، و دستاويزى براى دشمن لجوج نيست.

بعضى ديگر از مفسران گفته‌اند كه جمله" راعنا" در لغت يهود يك نوع دشنام بود و مفهومش اين بود" بشنو كه هرگز نشنوى" اين جمله را تكرار مى‌كردند و مى‌خنديدند!.

بعضى از مفسران نيز نقل كرده‌اند كه يهود به جاى" راعنا"،" راعينا" مى‌گفتند كه معنيش" چوپان ما" است، و پيامبر اسلام ص را مخاطب قرار مى‌دادند و از اين راه استهزا مى‌كردند [1] اين شان نزولها با هم تضادى ندارد و ممكن است همه صحيح باشد.

با توجه به آنچه در شان نزول گفته شد، نخستين آيه مورد بحث مى‌گويد:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد (هنگامى كه از پيامبر تقاضاى مهلت براى درك‌

[1] تفسير قرطبى و تفسير المنار و تفسير فخر رازى و تفسير ابو الفتوح رازى ذيل آيه مورد بحث.