[سوره البقرة (2): آيات 104 تا 105]

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ أَلِيمٌ (104) ما يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ لا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ اللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (105)

ترجمه:

104- اى افراد با ايمان (هنگامى كه از پيغمبر تقاضاى مهلت براى درك آيات قرآن مى‌كنيد) نگوئيد" راعنا" بلكه بگوئيد" انظرنا" (زيرا كلمه اول هم به معنى ما را مهلت بده و هم بمعنى" ما را تحميق كن" مى‌باشد و دستاويزى براى دشمنان است) و آنچه به شما دستور داده مى‌شود بشنويد و براى كافران (و استهزاء كنندگان) عذاب دردناكى است.

105- كافران اهل كتاب، و هم چنين مشركان، دوست نمى‌دارند خير و بركتى از ناحيه خداوند بر شما نازل گردد، در حالى كه خداوند رحمت خود را به هر كس بخواهد اختصاص مى‌دهد، و خداوند صاحب فضل بزرگى است.

" ابن عباس" مفسر معروف نقل مى‌كند: مسلمانان صدر اسلام هنگامى كه پيامبر ص مشغول سخن گفتن بود و بيان آيات و احكام الهى مى‌كرد گاهى از او مى‌خواستند كمى با تانى سخن بگويد تا بتوانند مطالب را خوب درك كنند، و سؤالات و خواسته‌هاى خود را نيز مطرح نمايند، براى اين درخواست جمله‌