2- افرادى كه مرگ را پايان زندگى نمى‌دانند و مقدمه‌اى براى زندگى در سرايى وسيعتر و عاليتر مى‌بينند به خاطر اعمال خود و خلافكاريها از مرگ وحشت دارند، زيرا مرگ را آغاز رسيدن به نتائج شوم اعمال خود مى‌بينند، بنا بر اين براى فرار از محاسبه الهى و كيفر اعمال، ميل دارند هر چه بيشتر مرگ را به عقب بيندازند، آيه بالا اشاره به دسته دوم مى‌كند.

ولى پيغمبران بزرگ خدا از يك سو ايمان به زندگى جاويدان بعد از مرگ را در دلها زنده كردند و چهره ظاهرى وحشتناك مرگ را در نظرها دگرگون ساخته، چهره واقعى آن را كه دريچه‌اى به زندگى عاليتر است به مردم نشان دادند.

و از سوى ديگر دعوت به" پاكى عمل" كردند تا وحشت از مرگ بخاطر كيفر اعمال نيز زائل گردد، بنا بر اين مردم با ايمان از پايان زندگى و مرگ به هيچ وجه وحشت ندارند.