مرحله نهايى آن به اين حاصل مى‌شود كه توبه كار از هر نظر به حالت روحانى قبل از گناه در آيد و در اين مرحله است كه شفاعت شافعان و پيوند و ارتباط با آنها مى‌تواند اثر بخش باشد.

شاهد زنده براى اين سخن همان است كه در سابق اشاره كرديم كه در آيات مربوط به استغفار مى‌بينيم علاوه بر توبه شخص مجرم، استغفار پيامبر ص شرط پذيرش توبه قرار داده شده است، و همچنين در مورد توبه برادران يوسف و استغفار يعقوب براى آنها، و از همه روشنتر در مورد استغفار فرشتگان براى افرادى كه نيكوكار و صالح و مصلحند كه آيات آن در سابق گذشت (دقت كنيد).

" مفهوم" شفاعت و" مدارك" آن را- كه روشنگر مفهوم آن بود- دانستيم، و با توجه به آن، درك فلسفه‌هاى" اجتماعى و روانى" آن چندان مشكل نيست.

به طور كلى توجه به اصل شفاعت مى‌تواند چند اثر زير را در معتقدان داشته باشد:

" مبارزه با روح ياس"- كسانى كه مرتكب جرائم سنگينى مى‌شوند از يك سو گرفتار ناراحتى و جدان، و از سوى ديگر گرفتار ياس از بخشودگى در پيشگاه خدا مى‌گردند و چون راه بازگشت را به روى خود مسدود مى‌يابند عملا حاضر به هيچگونه تجديد نظر نيستند، و با توجه به تيره‌گى افق آينده در نظرشان ممكن است دست به طغيان و سركشى بيشتر بزنند و يك نوع آزادى عمل براى خود، تحت اين عنوان كه رعايت مقررات براى آنها سودى ندارد، قائل شوند، درست همانند بيمارى كه از بهبودى مايوس شده و سد پرهيز را بكلى شكسته است چون آن را بى‌دليل و فاقد تاثير مى‌داند.

گاه ناراحتى و جدان كه ناشى از اينگونه جرائم است، موجب اختلالات‌