نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 215
لذا نخستين آيه مورد بحث آنها را بر اين كار مذمت كرده مىگويد" آيا مردم
را به نيكى دعوت مىكنيد ولى خودتان را فراموش مىنمائيد" (أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ
أَنْفُسَكُمْ).
با اينكه كتاب آسمانى را مىخوانيد آيا هيچ فكر نمىكنيد (وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ).
اصولا يك برنامه اساسى مخصوصا براى علماء و مبلغين و داعيان راه حق اين است كه
بيش از سخن، مردم را با عمل خود تبليغ كنند همانگونه كه در حديث معروف از امام
صادق ع مىخوانيم:"
كونوا دعاة الناس باعمالكم و لا تكونوا دعاة بالسنتكم
"" مردم را با عمل خود به نيكيها دعوت كنيد نه با زبان خود" [1] تاثير
عميق" دعوت عملى" از اينجا سرچشمه مىگيرد كه هر گاه شنونده بداند
گوينده از دل سخن مىگويد و به گفته خويش صد در صد ايمان دارد گوش جان خود را به
روى سخنانش مىگشايد و سخن كه از دل برخيزد بر دل مىنشيند، و در جان اثر
مىگذارد، و بهترين نشانه ايمان گوينده به سخنش اين است كه خود قبل از ديگران عمل
كند، همانگونه كه على ع مىفرمايد.
ايها الناس انى و اللَّه ما احثكم على طاعة الا و اسبقكم اليها، و لا انها كم
عن معصية الا و اتناهى قبلكم عنها:
" اى مردم به خدا سوگند شما را به هيچ طاعتى تشويق نمىكنم مگر قبلا خودم
آن را انجام مىدهم و از هيچ كار خلافى باز نمىدارم مگر اينكه پيش از شما از آن
دورى جستهام" [2] در حديثى از امام صادق ع مىخوانيم"
من اشد الناس عذابا يوم القيامة من وصف عدلا و عمل بغيره
" از كسانى كه در روز قيامت عذابشان از همه شديدتر است كسى است كه سخن
حقى بگويد و خود به غير آن عمل كند [3]