نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 20
دوران حكومتش
در نماز جماعت بِسْمِ اللَّهِ را نگفت، بعد از نماز جمعى از
مهاجران و انصار فرياد زدند أ سرقت ام نسيت؟:" آيا بِسْمِ
اللَّهِ را دزديدى يا فراموش كردى"؟ [1]
2- اللَّه
جامعترين نام خداوند.
در جمله"
بِسْمِ اللَّهِ" نخست با كلمه" اسم" روبرو مىشويم كه
به گفته علماى ادبيات عرب اصل آن از" سمو" (بر وزن غلو) گرفته شده كه به
معنى بلندى و ارتفاع است، و اينكه به هر نامى" اسم" گفته مىشود به خاطر
آنست كه مفهوم آن بعد از نامگذارى از مرحله خفا و پنهانى به مرحله بروز و ظهور و
ارتفاع مىرسد، و يا به خاطر آنست كه لفظ با نامگذارى، معنى پيدا مىكند و از مهمل
و بى معنى بودن در مىآيد و علو و ارتفاع مىيابد [2]
به هر حال بعد از كلمه" اسم"، به كلمه" اللَّه" برخورد
مىكنيم كه جامعترين نامهاى خدا است، زيرا بررسى نامهاى خدا كه در قرآن مجيد و يا
ساير منابع اسلامى آمده نشان مىدهد كه هر كدام از آن يك بخش خاص از صفات خدا را
منعكس مىسازد، تنها نامى كه اشاره به تمام صفات و كمالات الهى، يا به تعبير ديگر
جامع صفات جلال و جمال است همان" اللَّه" مىباشد.
[1] بيهقى جزء دوم صفحه 49- حاكم نيز در مستدرك
جزء اول صفحه 233 اين حديث را آورده و آن را حديث صحيح شمرده.
[2] بعضى" اسم" را از" سمه"
(بر وزن هبه) از ماده" وسم" كه به معنى علامتگذارى است گرفتهاند، زيرا
اسم در حقيقت علامت معنى است، ولى محققان اين نظر را مردود دانستهاند، زيرا
مىدانيم به هنگام جمع بستن و تصغير ريشه اصلى لغت ظاهر مىشود، و در مورد اسم،
جمعش اسماء و تصغيرش" سمى" و" سميه" است، از اينجا روشن
مىشود كه اسم در واقع از قبيل ناقص واوى است نه مثال واوى (دقت كنيد).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 20