به جهت آن پنهان شدم! و خدا به او گفت كه تو را كه گفت كه برهنه‌اى؟! آيا از درختى كه تو را امر كردم كه نخورى خوردى؟!.

و آدم گفت زنى كه از براى بودن با من دادى او از آن درخت به من داد كه خوردم! ...

و خداوند خدا گفت كه اينك آدم نظر به" دانستن نيك و بد" چون يكى از ما شده است، پس حال مبادا كه دست خود را دراز كرده و هم از" درخت حيات" بگيرد و خورده دائما زنده ماند! پس از آن سبب خداوند خدا او را از باغ عدن راند، تا آنكه در زمينى كه از آن گرفته شده بود فلاحت نمايد! ..." همانطور كه مشاهده فرموديد اين" افسانه زننده" كه در تورات كنونى بعنوان يك واقعيت تاريخى آمده است علت اصلى اخراج آدم را از بهشت، و گناه بزرگ او را توجه به علم و دانش و دانستن نيك و بد مى‌داند.

و چنانچه آدم دست به" شجره نيك و بد" دراز نمى‌كرد تا ابد در جهل باقى مى‌ماند تا آنجا كه حتى نداند برهنه بودن زشت و ناپسند است، و براى هميشه در بهشت باقى مى‌ماند.

به اين ترتيب مسلما آدم نبايد از كار خود پشيمان شده باشد زيرا از دست دادن بهشتى كه شرط بقاى در آن ندانستن نيك و بد است، در برابر بدست آوردن علم و دانش تجارت پر سودى محسوب مى‌گردد، چرا آدم از اين تجارت نگران و پشيمان باشد؟

بنا بر اين افسانه تورات درست در نقطه مقابل قرآن كه ارزش مقام انسان و سر آفرينش او را در" علم الاسماء" معرفى كرده قرار دارد.

از اين گذشته در افسانه مزبور مطالب زننده عجيبى در باره خداوند و يا