نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 176
فرشتگان در بوته آزمايش
آدم به لطف پروردگار داراى استعداد فوق العادهاى براى درك حقايق هستى بود.
خداوند اين استعداد او را به فعليت رسانيد و به گفته قرآن" به آدم همه اسماء
(حقايق و اسرار عالم هستى) را تعليم داد" (وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها) گر چه مفسران در تفسير" علم اسماء" بيانات گوناگونى دارند، ولى
مسلم است كه منظور تعليم كلمات و نامهاى بدون معنا به آدم نبوده، چرا كه اين
افتخارى محسوب نميشده است، بلكه منظور دادن معانى اين اسماء و مفاهيم و مسماهاى
آنها بوده است.
البته اين آگاهى از علوم مربوط به جهان آفرينش و اسرار و خواص مختلف موجودات
عالم هستى، افتخار بزرگى براى آدم بود.
در حديثى داريم كه از امام صادق ع پيرامون اين آيه سؤال كردند، فرمود:"
الارضين و الجبال و الشعاب و الاوديه ثم نظر الى بساط تحته، فقال و هذا البساط
مما علمه
":" فرمود منظور زمينها، كوهها، درهها و بستر رودخانهها (و خلاصه
تمامى موجودات) مىباشد، سپس امام ع به فرشى كه زير پايش گسترده بود نظرى افكند
فرمود حتى اين فرش هم از امورى بوده كه خدا به آدم تعليم داد"! [1] بنا بر اين علم
اسماء چيزى شبيه" علم لغات" نبوده است بلكه مربوط به فلسفه و اسرار و
كيفيات و خواص آنها بوده است، خداوند اين علم را به آدم تعليم كرد تا بتواند از
مواهب مادى و معنوى اين جهان در مسير تكامل خويش بهره گيرد.
همچنين استعداد نامگذارى اشياء را به او ارزانى داشت تا بتواند اشياء را
نامگذارى كند و در مورد احتياج با ذكر نام آنها را بخواند تا لازم نباشد عين آن
چيز را نشان دهد، و اين خود نعمتى است بزرگ، ما هنگامى به اهميت اين