[سوره البقرة (2): آيات 28 تا 29]

كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتاً فَأَحْياكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (28) هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ (29)

ترجمه:

28- چگونه به خداوند كافر مى‌شويد در حالى كه شما اجسام بى‌روحى بوديد و او شما را زنده كرد، سپس شما را مى‌ميراند، و بار ديگر شما را زنده مى‌كند، سپس به سوى او باز مى‌گرديد (بنا بر اين نه حيات و زندگى شما، از شما است و نه مرگتان، آنچه داريد از خدا است).

29- او خدايى است كه همه آنچه (از نعمتها) در زمين وجود دارد، براى شما آفريده سپس به آسمان پرداخت، و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود و او به هر چيز آگاه است.

تفسير: نعمت اسرار آميز حيات‌

قرآن در دو آيه فوق با ذكر يك سلسله از نعمتهاى الهى و پديده‌هاى شگفت انگيز آفرينش انسانها را متوجه پروردگار و عظمت او مى‌سازد، و دلائلى را كه در گذشته (آيه 21 و 22 همين سوره) در زمينه شناخت خدا ذكر كرده بود تكميل مى‌كند.

قرآن در اينجا براى اثبات وجود خدا از نقطه‌اى شروع كرده كه براى احدى جاى انكار باقى نمى‌گذارد و آن مساله پيچيده حيات و زندگى است.

نخست مى‌گويد:" چگونه شما خدا را انكار مى‌كنيد در حالى كه اجسام‌