[سوره البقرة (2): آيه 25]

وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ كُلَّما رُزِقُوا مِنْها مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقاً قالُوا هذَا الَّذِي رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً وَ لَهُمْ فِيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فِيها خالِدُونَ (25)

ترجمه:

25- به كسانى كه ايمان آورده‌اند و عمل صالح دارند، بشارت ده، كه باغهايى از بهشت براى آنها است، كه نهرها از زير درختانش جارى است، هر زمانى كه ميوه‌اى از آن به آنها داده شود، مى‌گويند اين همان است كه قبلا به ما روزى شده بود (ولى چقدر اينها از آنها بهتر و عاليتر است) و ميوه‌هايى كه براى آنها مى‌آورند همه (از نظر خوبى و زيبايى) يكسانند، و براى آنها همسرانى پاك و پاكيزه است و جاودانه در آن خواهند بود.

تفسير: ويژگى نعمتهاى بهشتى‌

از آنجا كه در آخرين آيه بحث گذشته، كافران و منكران قرآن به عذاب دردناكى تهديد شدند، در آيه مورد بحث، سرنوشت مؤمنان را بيان مى‌كند تا همانگونه كه روش قرآن است با مقابله اين دو با هم، حقيقت روشنتر شود.

نخست مى‌گويد:" به آنها كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام داده‌اند بشارت ده كه براى آنها باغهايى از بهشت است كه نهرها از زير درختانش جريان دارد" (وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ).

مى‌دانيم باغهايى كه آب دائم ندارند و بايد گاهگاه از خارج، آب براى آنها بياورند، طراوت زيادى نخواهند داشت، طراوت از آن باغى است كه هميشه آب‌