و همچنين جانداران ديگر، آفريده، يكى از زنده‌ترين دلائل وجود او است لذا بلافاصله اضافه مى‌كند:" اكنون كه چنين است براى خدا شريكهايى قرار ندهيد در حالى كه مى‌دانيد" (فَلا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌).

آرى همه شما مى‌دانيد كه اين بتها و شركاى ساختگى، نه شما را آفريده‌اند و نه روزى مى‌دهند، و نه كمترين مواهب شما از ناحيه آنها است، پس چگونه آنها را شبيه خدا مى‌دانيد.

" انداد" جمع" ند" (بر وزن ضد) به معنى شريك و شبيه است، بديهى است اين شباهت و شركت در پندار بت پرستان وجود داشته نه اينكه يك امر واقعى باشد.

يا به تعبير دقيقتر چنان كه راغب در مفردات مى‌گويد:" ند" و" نديد" به معنى چيزى است كه از نظر گوهر و ذات شريك و شبيه چيز ديگرى باشد، بنا بر اين به نوع خاصى از مماثلث و همانندى گفته مى‌شود، يعنى همانندى در گوهر ذات.

- در اينجا توجه به اين حقيقت لازم است كه قرار دادن شريك براى خدا تنها، منحصر به ساختن بتهاى سنگى و چوبى و يا از آن فراتر، انسانى همچون مسيح ع را يكى از خدايان سه‌گانه دانستن، نيست بلكه معنى وسيعى دارد صورتهاى مخفى‌تر و پنهان‌تر را نيز شامل مى‌شود، بطور كلى هر چه را در رديف خدا در زندگى مؤثر دانستن يك نوع شرك است.

ابن عباس در اينجا تعبير جالبى دارد مى‌گويد: الانداد هو الشرك اخفى من دبيب النمل على صفاة سوداء فى ظلمة الليل، و هو ان يقول و اللَّه و حياتك يا فلان و حياتى! ... و يقول لو لا كلبة هذا لاتانا اللصوص البارحة! ... و قول الرجل لصاحبه ما شاء اللَّه و شئت ... هذا كله به شرك: