قرار مى‌دادند، و سرانجام آخرين حرفى كه ابو طالب زد اين بود كه به ايشان گفت: بر دين عبد المطلب، و حاضر نشد بگويد: لا اله الا اللَّه.

رسول خدا 6 در جوابش فرمود: اگر خدا مرا نهى نكند برايت استغفار مى‌كنم، ولى چيزى نگذشت كه اين آيه نازل شد:(ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ ...) و نيز در باره ابو طالب خطاب به رسول خدا 6 نازل شد:(إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ)[742].

مؤلف: و در اين معنا روايات ديگرى از طرق اهل سنت رسيده كه در بعضى از آنها دارد: مسلمين وقتى ديدند رسول خدا 6 براى عمويش با اينكه مشرك بود استغفار مى‌كند، ايشان نيز براى پدران مشرك خود استغفار كردند، و بدين جهت آيه مورد بحث نازل گرديد[742].

و ليكن روايات وارده از ائمه‌[742] اهل بيت (ع) همه متفقند بر اينكه ابو طالب اسلام آورد، ولى براى اينكه بتواند از رسول خدا 6 حمايت كند اسلام خود را اظهار نمى‌كرد، و در اشعارى هم كه به نقل صحيح از آن جناب روايت شده شواهد و ادله بسيارى هست، كه وى به دين توحيد و با تصديق نبوت خاتم انبياء از دنيا رفته است، و ما پاره‌اى از اشعار او را قبلا نقل كرديم.

و در كافى به سند خود از زراره از امام باقر (ع) روايت كرده كه فرمود: كلمه اواه به معناى كسى است كه زياد دعا مى‌كند[742].

و در مجمع البيان در تفسير آيه‌(وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً ...) گفته است: بعضى گفته‌اند كه شان نزول اين آيه چنين بوده كه عده‌اى از مسلمانان قبل از آنكه واجبات دين نازل شده باشد از دنيا رفتند، و مسلمانان به رسول خدا 6 عرض كردند: يا رسول اللَّه! اين عده از برادران ما، قبل از اينكه اين فرائض را انجام داده باشند از دنيا رفتند، وضع ايشان نزد پروردگار چگونه است؟ در جواب ايشان اين آيه نازل شد:(وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً ...)- نقل از حسن‌[742].