بطرف يثرب مى‌روم. گفت: حال كه بدان طرف مى‌روى راهى به تو نشان مى‌دهم كه احدى آن راه را بلد نيست. فرمود: پس به نزد على برو و به وى بشارت بده كه خداوند به من اجازه مهاجرت داده، اينك اسباب سفر و مركب برايم آماده ساز. ابو بكر هم گفت نزد اسماء دخترم برو و به وى بگو براى من زاد و دو مركب فراهم كند و داستان ما را به عامر بن فهيره‌[1] اعلام بدار و به وى بگو زاد و دو راحله مرا بردارد و بياورد.

ابن اريقط نزد على (ع) رفت و داستان را به عرضش رسانيد. على بن ابى طالب (ع) زاد و راحله را براى آن حضرت فرستاد. عامر بن فهيره هم زاد و دو راحله ابى بكر را آورد. رسول خدا 6 از غار بيرون آمد و سوار شد و ابن اريقط آن جناب را از راه نخله كه در ميان كوه‌ها بسوى مدينه امتداد داشت حركت داد و هيچ جا به جاده معمولى برنخوردند. مگر در قديد كه در آنجا به منزل ام معبد درآمدند.

راوى مى‌گويد: انصار از بيرون آمدن رسول خدا 6 از مكه خبردار شده بودند و در انتظار رسيدنش دقيقه شمارى مى‌كردند تا آنكه در محله قبا (در آن نقطه‌اى كه بعدا به صورت مسجد قبا درآمد) او را بديدند و چيزى نگذشت كه خبر ورودش در همه شهر پيچيد. زن و مرد خوشحال و خندان و به يكديگر بشارت‌گويان به استقبالش شتافتند[2].

مؤلف: اخبار در داستان هجرت رسول خدا 6 و جزئيات آن بسيار زياد است كه هم شيعه آنها را روايت كرده‌اند و هم سنى. و ليكن با همه زياديش آن قدر ضد و نقيض يكديگرند كه نمى‌توان در اين كتاب به نقد و بررسى آنها پرداخت و داستان واقعى را از ميان آنها استخراج كرد. و ما از ميان همه آنها آن مقدارى را كه بر اجمال قضيه دلالت كند و تقريبا مورد اتفاق شيعه و سنى هم باشد نقل كرديم، و همين مقدار كافى است.

و در الدر المنثور چنين آمده كه: خيثمة بن سليمان طرابلسى در كتاب خود كه در فضائل صحابه نوشته و نيز ابن عساكر از على بن ابى طالب روايت كرده‌اند كه فرمود: خداى تعالى همه مردم معاصر رسول خدا 6 را مذمت كرده و تنها ابو بكر را مدح نموده و فرمود:(إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا)[3].

[نقد و بررسى استدلال به آيه غار بر فضيلت ابو بكر]

مؤلف: نقد اين بحث، در مضامين آياتى كه در بر دارنده اين قضيه‌اند و همچنين‌

[1] عامر بن فهيره قبلا از غلامان ابى بكر بوده و بعدا اسلام آورده است.

[2] اعلام الورى ط بيروت ص 73. و قصص الانبياء.

[3] الدر المنثور ج 3 ص 241