و خداوند مردمى را كه كفر بورزند هدايت نمى‌كند.

بحث روايتى [ (رواياتى در ذيل آيه:(إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ ...) و در مورد قانون نسي‌ء)]

در تفسير عياشى از ابى خالد واسطى روايت كرده كه در ضمن حديثى گفته است:

... آن گاه حضرت (يعنى ابى جعفر ع) فرمود: پدرم از على بن الحسين از امير المؤمنين (ع) روايت كرد كه فرموده: رسول خدا 6 بعد از آنكه بيمارى‌اش شدت يافت فرمود: اى مردم سال دوازده ماه است، كه چهار ماه آن حرام است، آن گاه با دست خود اشاره كرد: رجب تك و جداست، و ذى القعده، ذى الحجه و محرم پشت سرهمند[1].

مؤلف: در بسيارى از روايات تاويلى براى ماههاى دوازده‌گانه وارد شده، و آن اينكه منظور از آنها دوازده امامند، و منظور از چهار ماه حرام، على امير المؤمنين و على بن الحسين، و على بن موسى، و على بن محمد (ع) اند، و مقصود از سال رسول خدا 6 است، ليكن انطباق اينگونه روايات با آيه شريفه مخصوصا از نظر سياقى كه در آيه است خالى از خفا نيست.

و در الدر المنثور است كه احمد، بخارى، مسلم، ابو داود، ابن منذر، ابن ابى حاتم، ابو الشيخ، ابن مردويه و بيهقى در كتاب شعب الايمان خود، از ابى بكره روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 در سفر حجش خطبه‌اى ايراد كرد، و فرمود: بدانيد كه روزگار دور خود را زد و دوباره بصورتى كه در روز اول خلقت آسمانها و زمين داشت برگشت.

بدانيد كه سال دوازده ماه است، و چهار ماه از آنها حرام است. سه ماه پشت سر هم، يعنى ذى القعده، ذى الحجه و محرم، و يك ماه رجب كه منفرد و جدا است و بين ماه شعبان و جمادى قرار دارد[2].

مؤلف: اين خطبه از خطبه‌هاى معروف آن حضرت است، و به طرق ديگرى از ابى هريره، ابن عمر، ابن عباس و ابى حمزه رقاشى از عمويش- كه او نيز تا حدى زمان رسول خدا 6 را درك كرده بود، و همچنين از ديگران نقل شده است‌[3].

و مقصود آن جناب از اينكه فرمود: زمان دور خود را از سر گرفت و به حالتى كه در روز

[1] تفسير عياشى ج 2 ص 88 ح 56

[2] ( 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 234

[3] ( 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 234