واقدى مى‌گويد: رسول خدا 6 در شب جمعه هفدهم رمضان در بدر نزول اجلال كرد و على (ع)، زبير، سعد بن ابى وقاص و بسبس بن عمرو را به جستجوى آب فرستاد، نامبردگان در ضمن جستجو به راويه لشكر قريش برخوردند كه سقايان ايشان هم همراهشان بودند، نامبردگان سقايان را دستگير و اسير نموده و عده‌اى از ايشان گريختند و اسيران را نزد رسول خدا 6 آوردند، آن حضرت مشغول نماز بود، مسلمان‌ها خودشان اسرا را به استنطاق كشيده و پرسيدند شما چه كسانى هستيد؟ گفتند ما سقايان لشكر قريشيم، ما را فرستادند تا آب تهيه نموده برايشان ببريم. مسلمانان آنها را كتك زدند، و آنان ناگزير گفتند ما غلامان ابى سفيانيم و ما در قافله‌اى هستيم كه اينك در اين تل ريگ قرار دارد، مسلمان‌ها هر وقت اين اسيران حرف مى‌زدند دست از كتك‌كارى‌شان بر مى‌داشتند، اين بود تا رسول خدا 6 نماز خود را سلام داد و فرمود: (اين رفتار صحيح نيست) اگر راست بگويند شما ايشان را مى‌زنيد، و اگر دروغ بگويند دست از زدنشان برمى‌داريد؟!

[خطابه رسول اللَّه 6 براى لشگر اسلام در روز جنگ بدر]

فرداى آن روز رسول خدا 6 لشكر خود را بياراست و سپس براى مسلمانان خطبه‌اى خواند و بعد از حمد و ثناى پروردگار فرمود: اما بعد، پس اينك من شما را به چيزى دعوت و تحريص مى‌كنم كه خداوند بر آن تحريصتان كرده است، و از چيزهايى نهيتان مى‌كنم كه خداوند از آن نهى فرموده، شان خداوند عظيم است، هميشه به حق امر مى‌كند، و صدق را دوست مى‌دارد، و اهل خير را به خاطر همان نيكى‌هايشان به اختلاف مراتب نيكى- شان جزا مى‌دهد، به خير ياد مى‌شوند، و به همان از يكديگر برترى پيدا مى‌كنند، و شما اى مردم در منزلى از منزل‌ها (و مرحله‌اى از مراحل) حق قرار گرفته‌ايد، خداوند از احدى از شما قبول نمى‌كند مگر آن عملى را كه صرفا براى خاطر او انجام شده باشد، صبر در مواقف دشوار و خطرناك از وسائلى است كه خداوند آدمى را با آن وسائل گشايش داده و از اندوه نجات مى‌دهد، و صبر در اين موقف شما را به نجات اخروى مى‌رساند، در ميان شما است پيغمبر خدا، شما را زنهار مى‌دهد، امر مى‌كند، پس در چنين روزى شرم كنيد از اينكه خداوند به گناه و يا نقطه ضعفى از شما خبردار شود، و به كيفر آن شما را مورد خشم شديد خود قرار دهد، زيرا او مى‌فرمايد: (لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ‌)- خشم خدا بزرگتر از خشمى است كه شما به يكديگر مى‌گيريد پس امورى را كه او در كتاب خود به آنها امر فرموده در نظر بگيريد (تا همه را به كار ببنديد) دلائل روشنش را از ياد نبريد، مخصوصا اين آيت را كه شما را بعد از ذلت به عزت رسانيد، پس در برابرش اظهار مسكنت كنيد تا از شما راضى شود، و در اين مواطن، خداى‌