نقل كرده كه با خود گفتم: امروز مى‌توانم داغ دلم را بگيرم و انتقام خون پدرم را كه در احد كشته شد بستانم و محمد را به قتل برسانم، خود را آماده كردم، و همه جا بدنبال او بودم تا در فرصتى مناسب او را به قتل برسانم، ليكن چيزى پيش آمد و روى دلم را پوشاند، و ياراى اين كار بكلى از من سلب شد، من فهميدم كه اين از جانب خدا است و ديگر به او دست نمى‌يابم‌[1].

فهرست اسامى شهداى حنين [فهرست اسامى شهداى حنين و بيان تعداد نفرات وفادارى كه فرار نكردند و پيامبر 6 را تنها نگذاشتند]

در سيره ابن هشام ابن اسحاق مى‌گويد: در اين باب نام كسانى برده مى‌شود كه در روز حنين از سپاه اسلام كشته شدند.

از قريش و بنى هاشم: ايمن بن عبيد، و از بنى اسد بن عبد العزى: يزيد بن زمعة بن اسود بن مطلب بن أسد بود، او را اسبى كه نامش جناح بود وارونه كرد و بر روى زمين مى‌كشيد تا اينكه كشته شد.

و از انصار: سراقة بن حارث بن عدى از خاندان بنى عجلان، و از اشعريها: ابو عامر اشعرى‌[2].

مؤلف: و اما عدد آن كسانى كه به رسول خدا 6 وفادار بوده و او را در ميان دشمن تنها نگذاشتند مورد اختلاف است، برخى از روايات آنها را سه نفر و بعضى ديگر چهار نفر و در پاره‌اى روايات نه نفر ذكر شده كه دهمى ايشان ايمن بن عبيد فرزند ام ايمن بوده است. بعضى ديگر عدد آنان را هشتاد نفر دانسته، و در بعضى ديگر كمتر از صد نفر آمده است.

از ميان اين روايات آن روايتى كه مورد اعتماد است روايتى است كه از عباس نقل شده، و عدد پايداران را نه نفر و دهمى را ايمن دانسته است. قبلا هم اشعارى از عباس نقل شد كه از آن برمى‌آيد وى از ثابت قدمان بوده و در طول مدت جنگ شاهد جريان بوده، و همو بوده كه در ميان فراريان فرياد مى‌زده و ايشان را به پيوستن به رسول خدا 6 دعوت مى‌كرده، و در شعرش به اين امر مباهات نموده است.

و ممكن است كه عده‌اى مدتى پايدارى نموده آن گاه به جمع فرار كنندگان ملحق شده‌

[1] سيره ابن هشام ج 4 ص 65

[2] سيره ابن هشام ج 4 ص 76