هشت روز و يا هفت روز متوالى محاصره كرد آن گاه چند نوبت به تناوب به محاصره آنها پرداخت.

و سپس فرمود: هان اى مردم من جلوتر از شما از دنيا مى‌روم، و من شما را در حق عترتم به نيكى سفارش مى‌كنم، ديدارتان حوض خواهد بود و به آن خدايى كه جانم به دست اوست يا اين است كه نماز را بپا مى‌داريد و زكات را مى‌دهيد، و يا اين است كه مردى از خاندانم و يا مثل خودم را وادار مى‌كنم تا گردنهاى رزمندگانتان را بزند، و ذراريتان را اسير كند. مردم خيال كردند مقصودش ابو بكر و عمر است، لكن ديدند دست على (رضى اللَّه عنه) را گرفت و فرمود: اين . مؤلف: منظور آن حضرت اين بود كه اگر كافر شويد چنين مى‌شود[1].

و در تفسير عياشى در حديث جابر از امام ابى جعفر (ع) آمده كه در تفسير(فَإِنْ تابُوا) فرمود: يعنى اگر ايمان آوردند برادران دينى شما هستند[2].

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌(وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجارَكَ فَأَجِرْهُ ...) مى‌گويد امام (ع) فرموده: معنايش اين است كه نخست قرآن را برايش بخوان و به معارف دين آشنايش كن و ديگر متعرضش مشو تا به مامن خود برگردد[3].

و در تفسير برهان از ابن شهرآشوب از تفسير قشيرى روايت شده كه: مردى به على بن ابى طالب (ع) عرض كرد: حال اگر يكى از ما بخواهد بعد از چهار ماه رسول خدا 6 را ملاقات كند و با او كارى داشته باشد آيا عهدى برايش نيست و (در امان نيست)؟ على (ع) فرمود: چرا، براى اينكه خداوند فرموده: اگر يكى از مشركين از تو پناه بخواهد پناهش بده ... [4].

و در الدر المنثور است كه ابن ابى شيبه و ابن ابى حاتم و ابو الشيخ و ابن مردويه در ذيل آيه‌(وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ ...)، از حذيفه نقل كرده‌اند كه از وى در باره آيه فوق پرسش كردند، او گفت: هنوز با اهل اين آيه قتال نشده است [5].

و در همان كتاب است كه ابن ابى شيبه و بخارى و ابن مردويه از زيد بن وهب روايت كرده‌اند كه در ذيل آيه‌(فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ) گفته است: ما در محضر حذيفه (رض) بوديم كه‌

[1] الدر المنثور ج 3 ص 213

[2] تفسير عياشى ج 2 ص 77

[3] تفسير قمى ج 1 ص 283

[4] تفسير برهان ج 2 ص 106

[5] الدر المنثور ج 3 ص 214