عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه‌(فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ) فرموده‌اند: بيست روز از ذى الحجه و تمامى محرم و صفر و ربيع الاول و ده روز از ربيع الثانى است‌[1].

مؤلف: رواياتى كه بر طبق مضمون اين روايت از طرق شيعه از ائمه اهل بيت (ع) در تفسير چهار ماه مورد بحث وارد شده بسيار زياد است، و كلينى و صدوق و عياشى و قمى و ديگران (عليهم الرحمة) در كتب خود آنها را نقل كرده‌اند. همين مضمون از طرق اهل سنت نيز روايت شده است، البته در اين ميان روايات ديگرى از طرق آنان هست كه مضمونش غير اين مضمون است، حتى در پاره‌اى از آنها چنين آمده: ابو بكر در سال نهم هجرى در ماه ذى القعده با مردم به حج رفت و چون اين روايت تاييد نشده لذا از استناد به آن چشم‌پوشى كرديم.

و در تفسير عياشى از حكيم بن جبير از على بن الحسين (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه‌(وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ) فرموده است: مقصود از اعلام كننده، امير المؤمنين (ع) است‌[2].

[رواياتى در باره اينكه اعلام كننده آيات برائت على (ع) بوده است‌]

مؤلف: و اين معنا از حريز از ابى عبد اللَّه (ع) نيز و همچنين از جابر از امام صادق و امام باقر (ع) روايت شده، و قمى آن را از پدرش از فضاله از ابان بن عثمان از حكيم بن جبير از امام على بن الحسين (ع) نقل كرده، و سپس گفته است كه: در حديث ديگرى امام امير المؤمنين (ع) فرمود: من بودم اعلام كننده در ميان مردم. اين روايت را صدوق هم به سند خود از حكيم از آن جناب نقل كرده.

صاحب الدر المنثور هم آن را از ابن ابى حاتم از حكيم بن حميد از على بن الحسين (ع) نقل كرده، و صاحب تفسير برهان در كتاب خود گفته است كه: سدى و ابو مالك و ابن عباس و زين العابدين همگى گفته‌اند اعلام كننده على بن ابى طالب بود، و به وسيله او پيام رسول خدا 6 اداء شد[3].

و در تفسير برهان از صدوق و او به سند خود از فضيل بن عياض از امام صادق (ع) روايت كرده كه گفت: من از آن حضرت از حج اكبر پرسش كردم. فرمودند: تو در

[1] تفسير عياشى ج 2 ص 75

[2] تفسير عياشى ج 2 ص 76

[3] الدر المنثور ج 3 ص 211