مير، هم به آل فرعون برمى‌گردد و هم به‌(الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ).

و معناى جمله‌(وَ كُلٌّ كانُوا ظالِمِينَ) اين است كه همه اين اقوامى كه به عذاب خدا گرفتار شدند چه كفار قريش و چه آل فرعون و چه آنها كه قبل از فرعونيان بودند همه ستمگر و نسبت به خداى تعالى ظالم بودند.

و از اين بيان اين نكته نيز استفاده مى‌شود كه خداى سبحان هيچ وقت كسى را به عقاب خود گرفتار نكرده و نعمتش را مبدل به نقمت نمى‌كند مگر وقتى كه ظالم شمرده شود و ظلم كفران نعمت و كفر به آيات خدا را مرتكب گردد، پس خداوند جز مستحقين را به عذاب خود معذب نمى‌سازد.

بحث روايتى [رواياتى در مورد خمس و مستحقين آن در ذيل آيه شريفه:(وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ ...)]

در كافى بسند خود از على بن ابراهيم از پدرش از ابن ابى عمير از حسين بن عثمان از سماعه روايت كرده كه گفت: از امام ابى الحسن (ع) از مساله خمس سؤال كردم، حضرت فرمود: خمس در هر فائده‌اى كه مردم مى‌برند چه كم و چه زياد واجب است‌[1].

و نيز از على بن ابراهيم از پدرش از حماد بن عيسى از اصحاب ما (راويان شيعه) از عبد صالح (موسى بن جعفر- ع) روايت كرده كه فرمود: خمس در پنج چيز واجب است: در غنيمت‌ها، غوص، گنجها، معادن و كشتى‌رانى، از همه اين چند صنف خمس گرفته‌

[1] كافى ج 1 ص 545