(وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌)[1] در جلد هشتم اين كتاب گذشت.

بحث روايتى [رواياتى در ذيل آيه شريفه:(وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا ...) در مورد توطئه قتل پيامبر 6 در مكه، و هجرت آن حضرت به مدينه‌]

در تفسير قمى در ذيل آيه‌(وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا ...) گفته است: اين آيه در مكه و قبل از هجرت نازل شده‌[2].

و در الدر المنثور است كه ابن جرير و ابو الشيخ از ابن جريح روايت كرده‌اند كه گفت:

آيه‌(وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا) مكى است‌[3].

مؤلف: اين معنا از ظاهر آن روايتى كه نيز الدر المنثور[4] از عبد بن حميد از معاوية بن قره نقل مى‌كند استفاده مى‌شود، ليكن خواننده محترم بخاطر دارد كه گفتيم سياق آيات مساعد با اين معنا نيست.

و نيز در الدر المنثور است كه عبد الرزاق، احمد، عبد بن حميد، ابن منذر، طبرانى، ابو الشيخ، ابن مردويه و ابو نعيم در كتاب دلائل و خطيب همگى از ابن عباس (رضى اللَّه عنهما) روايت كرده‌اند كه در باره آيه‌(وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ) گفته است: قريش شبى در مكه مجلس شور تشكيل داده برخى از ايشان گفتند: وقتى صبح شد او را گرفته و در بند كنيد- مقصودشان رسول خدا 6 بود- بعضى ديگر گفتند: بلكه او را بكشيد، و عده‌اى رأى دادند كه بايد او را از مكه بيرون كنيد. خداوند رسول گرامى خود را از تصميم ايشان آگاه كرد، و آن شب على (رضى اللَّه عنه) در بستر پيغمبر 6 خوابيد، و رسول خدا 6 شبانه از شهر خارج شد تا به غار رسيد، مشركين اطراف خانه را محاصره كرده و على (ع) را به خيال اينكه پيغمبر است تحت نظر گرفتند، صبح كه شد يكباره به درون خانه يورش برده و وقتى با على (رضى اللَّه عنه) روبرو شدند فهميدند كه خداوند نقشه ايشان را خنثى كرده، از على (ع) پرسيدند، رفيقت كجا است؟ فرمود: نمى‌دانم، ناچار اثر پاى رسول خدا 6 را گرفته و هم چنان پيش مى‌رفتند تا به كوه رسيدند، در آنجا اثر را گم كرده و ناگزير به بالاى كوه رفته و به در غار رسيدند، ديدند عنكبوت به در غار تار تنيده با

[1] سوره اعراف آيه 180

[2] تفسير قمى ج 1 ص 273

[3] ( 3 و 4) الدر المنثور ج 3 ص 180

[4] ( 3 و 4) الدر المنثور ج 3 ص 180