انديشيده‌ايد تا مردمش را از آن بيرون كنيد، زود باشد كه بدانيد (123).

محققا دست‌ها و پاهايتان را به عكس يكديگر مى‌برم، آن گاه شما را جملگى بر دار مى‌كنم (124).

گفتند ما به سوى پروردگار خويش بازگشت مى‌كنيم (125).

كينه و انتقام تو از ما به جرم آن است كه وقتى آيه‌هاى پروردگارمان به سوى ما آمد بدان ايمان آورديم، پروردگارا صبرى به ما عطا كن و ما را مسلمان بميران (126).

بيان آيات‌

[بيان آيات مربوط به بعثت موسى 7 به سوى فرعون مصر]

اين آيات با بيان داستان موسى بن عمران (ع) شروع شده و از جزئيات آن يعنى آمدنش به نزد فرعون و ادعايش بر اينكه خداوند مرا به سوى تو رسالت داده تا نجات بنى اسرائيل را از تو بخواهم و آن دو معجزه را كه خداوند در شب طور بوى كرامت فرموده ذكر مى‌كند.

اين خصوصيات فهرست آن مطالبى است كه در اين آيات ذكر شده، و در آيات بعدى اجمالى از بقيه داستان آن جناب در ايامى كه در مصر در ميان بنى اسرائيل مى‌زيسته و عذاب‌هايى كه بر قوم فرعون نازل شده، و نجات بنى اسرائيل و داستان نزول تورات و گوساله‌پرستى بنى اسرائيل و داستانهاى متفرقه و عبرت‌انگيز ديگرى از بنى اسرائيل را ذكر ميكند.

(ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسى‌ بِآياتِنا إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ ...) در ابتداى داستان موسى (ع) لحن آيات و سياق آن تغيير يافته، بدان سبب كه اهميت داستان آن جناب را برساند، چون آن حضرت از انبياى اولى العزم و صاحب كتاب و شريعت بوده، و دين توحيد با مبعوث شدن او پا به مرحله تازه‌ترى گذاشت و بعد از دو مرحله‌اى كه در بعثت نوح و ابراهيم (ع) داشت احكامش مفصل‌تر گرديد، در الفاظ آيات راجع به انبياى قبل از او نيز اشاره به اين مراحل هست، مثلا آيات راجع به قوم نوح و عاد و ثمود كه پيغمبرانشان يعنى هود و صالح بر شريعت نوح بودند به يك سياق است، در باره قوم نوح فرموده:(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ)[1] و در باره عاد مى‌فرمايد:(وَ إِلى‌ عادٍ أَخاهُمْ هُوداً)[2] و در باره ثمود مى‌فرمايد:(وَ إِلى‌ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً)[3] و وقتى به قوم لوط كه در مرحله دوم قرار

[1] سوره مؤمنون آيه 23

[2] سوره اعراف آيه 65

[3] سوره اعراف آيه 73