ترجمه آيات‌

و به سوى مردم مدين برادرشان شعيب را فرستاديم، (او به قوم خود) گفت: اى قوم! خداى يگانه را كه جز او خدايى نداريد بپرستيد، برهانى از پروردگارتان به سوى شما آمده (و حجت بر شما تمام شده) پيمانه و وزن را تمام دهيد (كم‌فروشى مكنيد) و حق مردم را كم مدهيد و در اين سرزمين پس از اصلاح آن فساد راه ميندازيد، اين دستور را اگر باور داشته باشيد براى شما بهتر است (85).

بر سر هر راه منشينيد كه مردم را بترسانيد، و كسى را كه به خدا ايمان آورده از راه خدا باز داريد، و راه خدا را منحرف خواسته باشيد، زمانى را به ياد آريد كه اندك بوديد، و خدا بسيارتان كرد، به ياد آريد و بنگريد سرانجام تباهكاران چگونه بود (86).

اگر گروهى از شما به اين آيين كه من براى ابلاغ آن مبعوث شده‌ام ايمان آورده‌اند و گروهى ايمان نياورده‌اند، صبر كنيد تا خداى‌مان داورى كند، او بهترين داوران است (87).

بزرگان قوم وى كه گردن‌كشى مى‌كردند گفتند: اى شعيب! ما تو را با كسانى كه به تو ايمان آورده‌اند، از آبادى خود بيرون مى‌كنيم، مگر اينكه به آيين ما باز گرديد، گفت: (به آيين شما بازگرديم) هر چند از آن نفرت داشته باشيم؟ (88).

اگر پس از آنكه خدا ما را از آيين شما رهايى داده بدان باز گرديم در باره خدا دروغى ساخته‌ايم، ما را نسزد كه بدان باز گرديم، مگر خدا، پروردگارمان بخواهد كه علم پروردگار ما به همه چيز رسا است، و ما كار خويش را به خدا واگذاشته‌ايم، پروردگارا! ميان ما و قوممان به حق داورى كن كه تو بهترين داورانى (89).

بزرگان قوم كه كافر بودند گفتند: اگر شعيب را پيروى كنيد زيان خواهيد ديد (90).

زلزله گريبان ايشان را بگرفت و در خانه‌هاى خويش بى‌جان شده و به زانو درآمدند (91).

گويى كسانى كه شعيب را تكذيب كردند هرگز در آن ديار نبودند، و كسانى كه شعيب را تكذيب مى‌كردند، خود مردمى زيانكار بودند (92).

آن گاه از آنان رو برتافته و گفت: اى قوم! من پيغام‌هاى پروردگار خويش را به شما رساندم و نصيحتتان كردم، چگونه براى گروهى كه كفر مى‌ورزند اندوهگين شوم؟ (93).

بيان آيات‌

[بيان آيات شريفه مربوط به رسالت شعيب 7]

(وَ إِلى‌ مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً ...) اين آيه عطف است بر داستان نوح (ع)، چون شعيب (ع) نيز مانند نوح و ساير انبياى قبل از خود دعوت خويش را بر اساس توحيد قرار داده بود.