است.

و نيز در كتاب مزبور از ابن ابى حاتم از حسن روايت شده كه گفت: شنيدم كه رسول خدا 6 فرمود: پس از اينكه اهل بهشت از صراط مى‌گذرند همه بازداشت مى‌شوند تا اگر در دنيا به يكديگر ظلمى كرده باشند آن ظلم‌ها را جبران نمايند تا در موقع ورود به بهشت از يكديگر بغض و كينه‌اى در دل نداشته باشند[1].

باز در همان كتاب از نسايى و ابن ابى الدنيا و ابن جرير در رساله ذكر الموت و ابن مردويه نقل مى‌كند كه همگى از ابى هريره روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: همه اهل دوزخ منزل‌هاى خود را در بهشت مى‌بينند، و اين خود حسرت بزرگى است براى آنان، هم چنان كه تمامى اهل بهشت منزل‌هاى خود را در دوزخ مى‌بينند، و اين خود باعث شكرگزارى بيشترى براى آنان است‌[2].

و نيز از ابن ابى شيبه، احمد، عبد بن حميد، دارمى، مسلم، ترمذى، نسايى، ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم و ابن مردويه از ابى هريره و ابى سعيد نقل مى‌كند كه از رسول خدا 6 نقل كرده‌اند كه در تفسير جمله‌(وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ) فرمود: ندا مى‌شوند كه هميشه سالم باشيد و مريض نشويد، و همواره متنعم باشيد و محروم و مايوس نشويد، و دائما جوان بمانيد و دستخوش پيرى نگرديد، و تا ابد زنده بمانيد و نميريد[3].

مؤلف: در باره معناى وراثت بهشت روايات ديگرى است كه ان شاء اللَّه به زودى خواهد آمد.

[رواياتى در اين باره كه مراد از مؤذن در(فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ ...) على 7 مى‌باشد]

در كافى و تفسير قمى به سند خود از محمد بن فضيل از حضرت رضا (ع) روايت كرده‌اند كه در ذيل‌(فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ) فرمود: آن مؤذن امير المؤمنين 6 است‌[4] و[5].

مؤلف: اين روايت را عياشى‌[6] نيز از آن جناب و صاحب روضة الواعظين از امام باقر (ع) نقل كرده‌اند[7].

[1] ( 1 و 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 85

[2] ( 1 و 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 85

[3] ( 1 و 2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 85

[4] اصول كافى ج 1 ص 426

[5] تفسير قمى ج 1 ص 231

[6] تفسير عياشى ج 2 ص 17 ح 41

[7] روضة الواعظين ص 91