نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 8 صفحه : 153
و اين سياق بدون
ترديد اين معنا را افاده مىكند كه رجال اعراف منحاز و متمايز از دو طايفه نامبرده
هستند، و خلاصه اينكه نه از اهل بهشتند و نه از اهل دوزخ. حال يا از اين جهت است
كه اصلا انسان نيستند، و يا از اين جهت است كه از حيث سؤال و جواب و ساير شؤون و
خصوصيات قيامت از آن دو طايفه بيرونند. و در حقيقت اهل محشر سه طايفه هستند:
دوزخيان، اهل بهشت و اهل اعراف، هم چنان كه در دنيا هم به سه طايفه تقسيم مىشدند:
مؤمنين، كفار و مستضعفين، يعنى كسانى كه از جهت ضعف عقل حجت بر ايشان تمام نيست
مانند برخى از زنان و اطفال و پيران ناتوان و ديوانگان و سفهاء و امثال آنان. و يا
از اين جهت است كه مقام و مرتبه آنان ما فوق مقام اين دو طايفه است، پس در اصحاب
اعراف سه احتمال هست:
[رجال
اعراف از طايفه جن يا ملك نيستند]
اما احتمال
اول كه انسان نباشند، و از يكى از دو طايفه جن و ملك بوده باشند، احتمالى است كه
نمىتوان به آن اعتناء نمود، زيرا اطلاق لفظ رجال شامل ملك نمىشود،
چون اين دو طايفه متصف به رجوليت و انوثيت نمىگردند. اگر چه گاهى به شكل مردانى
ظاهر شوند، و ليكن صرف تمثل به صورت انسان مصحح اطلاق نيست، علاوه بر اينكه دليل
معتبرى هم بر اين معنا نداريم.
ناگفته
نگذاريم كه تعبير به رجال آنهم بطور نكره و بدون الف و لام به حسب عرف
لغت دلالت بر احترام و اعتنا به شان اشخاصى كه مقصود از آن هستند دارد، چون عادتا
كلمه رجل دلالت بر انسان قوى در اراده و تعقل دارد، هم چنان كه در
امثال آيات:(رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ
اللَّهِ)[1] و(فِيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا)[2] و(رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ)[3] و(وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ)[4] و حتى در مثل آيه(ما لَنا لا نَرى رِجالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ)[5] و آيه(وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ)[6] اين معنا بخوبى
مشاهده مىشود. پس منظور از رجال افرادى هستند كه در انسانيت خود در
سر حد كمال مىباشند، و اگر در ميان آنان افرادى از زنان فرض شود از باب تغليب،
لفظ رجال در مورد مجموع ايشان به كار مىرود.
[1] مردانى كه تجارت و بيع آنان را از ياد خدا غافل نمىسازد.
سوره نور آيه 37
[2] در آن مردانى هستند كه دوست دارند خود را پاكيزه كنند. سوره
توبه آيه 108
[3] مردانى كه وفا كردند آن عهدى را كه با خداى تعالى بستند.
سوره احزاب آيه 23
[4] و ما نفرستاديم پيش از تو مگر رجالى كه به سوىشان وحى
مىفرستاديم. سوره يوسف آيه 109
[5] چه شد ما را كه نمىبينيم آن مردانى را كه ما آنها را از
اشرار مىشمرديم. سوره ص آيه 62
[6] و چنين بود كه مردانى از آدميان پناه مىبردند به مردانى از
جن. سوره جن آيه 6
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 8 صفحه : 153