آنكه مائده جز به دعاى مسيح نازل نشد، پس اين احتمال احتمالى است خيلى بعيد.

چهارم: اينكه اين معجزه را به چشم خود ببينند و در مواقع لزوم مثلا در برابر كسى كه منكر معجزات آن حضرت است و يا در روز قيامت شهادت دهند، بنا بر اين، مراد از شهادت مطلق شهادت است، ممكن هم هست كه مراد تنها شهادت نزد خداى سبحان باشد، چنان كه در پاره‌اى از اقوال حواريون- بطورى كه خداى تعالى حكايت كرده- اين معنا واقع شده است، و آن گفتار اين است:(رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ)[1] پس نتيجه گفتار ما اين شد كه حواريون در عذر خواهى خود امور جميله و پسنديده‌اى را ضميمه غرض اصلى‌شان كه همان خوردن از مائده آسمانى بود، كردند تا بدين وسيله ركاكت و قباحتى كه در تقاضاى معجزه‌شان- با ديدن آن همه معجزات كافى- بود به طور كلى از بين ببرند، و نيز مسيح را به قبول تقاضاى خود وادار سازند، مسيح (ع) هم در اثر اصرار آنان درخواست‌شان را پذيرفت.

[نكات و دقائقى كه در دعاى عيسى (ع) براى نزول مائده وجود دارد و حكايت مى‌كند از ادب عبوديت او در برابر خداوند سبحان‌]

(قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عِيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ) مسيح در اين خواهشى كه از خداى تعالى كرد خود را هم داخل آنها نمود و در ابتداى كلامش ندا را به لفظ عام ادا كرد و گفت: ربنا- اى پروردگار ما ، با اينكه آنان به مسيح گفته بودند: آيا پروردگار تو قادر است، زيرا منظورش اين بود كه ندا با دعا مطابقت كند.

نكته‌اى كه در اين آيه است، اين است كه اين دعا در ميان همه دعاها و تقاضاهايى كه در قرآن از انبيا حكايت شده داراى خصوصيتى است كه در هيچ يك از آنها نيست و آن افتتاح دعا است به نداى اللهم ربنا و ساير ادعيه انبيا افتتاحشان به نداى رب و يا ربنا است و اين خصوصيت نيست مگر براى دقت مورد و هول مطلع. البته در غير دعا يعنى در اقسام ستايشهايى كه از انبيا (ع) حكايت شده نظير اين افتتاح ديده مى‌شود، مانند(قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ)[2] و(قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ )[3] و(قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)[4].

مسيح ع سپس عنوانى به مائده داده كه صلاحيت داشته باشد غرض او و

[1] بار الها به آنچه كه تو نازل فرمودى ايمان آورديم و رسول را پيروى كرديم پس نام ما را در دفتر گواهان بنويس. سوره آل عمران آيه 53.

[2] سوره نمل آيه 59

[3] سوره آل عمران آيه 26

[4] سوره زمر آيه 46