قسم ديگر، معجزاتى است كه كفار، انبياى خود را به ارائه آن تكليف كرده‌اند، مانند ناقه صالح و امثال آن و از همين قسم است عذابهاى مخوفى كه انبيا در دعوت خود استعمال كرده‌اند، مانند ملخ، شپش و قورباغه و غير اينها از عذابهاى هفتگانه‌اى كه موسى (ع) در باره قوم فرعون بكار برده و نيز مانند طوفان نوح و زلزله ثمود و باد صرصر عاد و غير اينها. و اينگونه معجزات مخصوص معاندينى بوده كه زير بار حق نمى‌رفتند.

قسم سوم معجزاتى است كه خداوند متعال در مواقعى كه احتياج و ضرورتى ايجاب مى‌كرده آن را ارائه ميداده، مانند منفجر شدن چشمه از شكم سنگ و نزول من و سلوى در بيابان بر بنى اسرائيل و كندن كوه طور از ريشه و نگهداشتنش بر بالاى سر آنان و شكافتن دريا براى نجاتشان از فرعون و ستمگريهاى او، همه اينها معجزاتى بوده كه به منظور ترسانيدن عاصيان و كسانى كه از پذيرفتن حق استنكاف مى‌ورزيدند يا به منظور تعظيم و تكريم مؤمنين انجام مى‌شده، تا شايد كلمه رحمت، در حقشان تمام شود، گر چه خودشان درخواست نكرده باشند.

و از همين باب است مواعيدى كه خداى تعالى در قرآن كريم مؤمنين را به آنها وعده داده تا كرامتى باشد براى رسول اللَّه 6، مانند وعده به فتح مكه و خذلان مشركين از كفار قريش و غلبه روم و غير آن.

اين بود انواع معجزاتى كه در قرآن كريم و در تعليمات الهى از آنها ياد شده، و اما اينكه بعضى از هوسبازان با ديدن معجزه باز مطالبه معجزه ديگرى كرده‌اند- و ما آن را در اين اقسام ذكر نكرديم- براى اين بود كه اين عمل به تعبير قرآن و تعليمات الهى هذيانهايى بوده كه نبايد به آنها اعتنا نمود، مانند مطالبه كردن اهل كتاب از رسول اللَّه 6 كه با بودن قرآن در دسترس‌شان كتاب ديگرى بر ايشان نازل كند و قرآن در اين باره مى‌فرمايد:(يَسْئَلُكَ أَهْلُ الْكِتابِ أَنْ تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتاباً مِنَ السَّماءِ فَقَدْ سَأَلُوا مُوسى‌ أَكْبَرَ مِنْ ذلِكَ فَقالُوا أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً) تا آنجا كه مى‌فرمايد:(لكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَيْكَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلائِكَةُ يَشْهَدُونَ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ شَهِيداً)[1] و نيز مانند درخواستى كه مشركين در خصوص نازل كردن‌

[1] اهل كتاب از تو مى‌خواهند كه كتابى از آسمان بر ايشان نازل كنى، از موسى بزرگ‌تر از اين را خواستند، و گفتند: خدا را آشكارا نشانمان ده ... ليكن خداوند گواهى مى‌دهد به آنچه به سويت نازل كرده، آرى به علم خود نازلش كرده و ملائكه هم بر اين معنا گواهى مى‌دهند، و بس است خداوند براى شهادت. سوره نساء آيه 165.