نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 6 صفحه : 115
به چه سبب نصارا را از جهت دوستى با اسلام
نزديكترين ملتها معرفى فرمود؟!
[علت اينكه
نصارا نزديك ترين ملتها به مسلمين از جهت دوستى معرفى شدهاند]
جواب اينست
كه از اين ملت عده بيشترى به اسلام گرويده و به رسول اللَّه 6 ايمان آوردند، كما
اينكه آيه بعد هم كه مىفرمايد:(وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ
إِلَى الرَّسُولِ ...) دلالت بر اين مدعا دارد، ممكن است مجددا
بپرسيد اگر ايمان و اسلام چند نفر از يك ملت مجوز اين باشد كه همه آنها دوست اسلام
و مسلمين خوانده شوند، لازم بود آن دو ملت ديگر هم دوست شناخته شوند، براى اينكه
از آن دو ملت هم عده زيادى مانند عبد اللَّه بن سلام با اصحاب يهودىاش از يهود و
عده قابل ملاحظه از مشركين كه مجموعا ملت مسلمان امروز را تشكيل مىدهند به رسول
اللَّه 6 ايمان آوردند، بنا بر اين، چگونه در بين اين سه ملت تنها نصارا مورد
مهر قرار گرفته و آيه مزبور تنها آنها را ستوده است؟! جواب اين سؤال اينست كه نحوه
اسلام آوردن اين چند ملت مختلف بوده است مثلا ملت نصارا بدون مبارزه، بلكه پس از
تشخيص حقانيت با كمال شيفتگى و شوق به اسلام گرويدهاند در حالى كه هيچ اجبار و
اكراهى در كارشان نبوده و مىتوانسته با جزيه دادن، به دين خود باقى مانده و نسبت
به آن پايدارى و وفادارى كنند، و ليكن در عين حال اسلام را بر دين خود ترجيح داده
و ايمان آوردند، بخلاف مشركين، زيرا، رسول اللَّه 6 جزيه از ايشان نمىپذيرفت، و
جز اسلام آوردن از ايشان قبول نمىكرد، پس عدهاى از مشركين كه ايمان آوردند دلالت
بر حسن اسلامشان ندارد، درست است كه مسلمان شدند، ليكن بعد از آن همه آزار و شكنجه
كه پيغمبر محترم اسلام از ايشان تحمل كرد، و آن همه جفا و قساوت و بى رحمى كه نسبت
به مسلمين روا داشتند و آن همه نخوتى كه در برابر مسلمين ورزيدند.
و همچنين يهود
كه گر چه در ايمان آوردن و يا جزيه دادن مانند نصارا مختار بودند، ليكن به آسانى
اسلام را قبول نكردند، بلكه مدتها در نخوت و عصبيت خود تصلب و پافشارى كردند، مگر
و خدعه بكار بردند، عهدشكنىها كردند، خواهان بلا و مصيبت مسلمين بودند، و بالآخره
صفحات تاريخ از خاطرات تلخى كه مسلمين آن روز از يهود ديدند پر است، خاطراتى كه
تلختر و دردناكتر از آن تصور ندارد، آن رفتار نصارا بوده و اين رفتار مشركين و
يهود، و اين اختلاف در برخورد و تلقى هم چنان ادامه داشته است، يعنى هميشه از
نصارا حسن اجابت بوده، و از يهود و مشركين لجاج و پافشارى در استكبار و عصبيت،
عينا همان رفتار و عكس العملى كه اين سه گروه در زمان رسول اللَّه 6 از خود نشان
دادند، همان را پس از آن جناب داشتند، چه افرادى كه از ملت نصارا در قرون گذشته به
طوع و رغبت دعوت اسلام را لبيك گفتند بسيار زياد و بىشمار و بر عكس افرادى كه از
مشركين و يهود در آن مدت طولانى
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 6 صفحه : 115