و مرحوم شيخ فتال بن الفارسى در كتاب خود روضة الواعظين از امام ابى جعفر (ع) نقل كرده كه بعد از حكايت داستان رفتن رسول خدا 6 به حج و نصب على (ع) بر ولايت، در هنگام مراجعتش به مدينه، و نازل شدن آيه مورد بحث، در آن خصوص، خطبه آن جناب در روز غدير را نقل فرموده و خطبه‌اى است بسيار طولانى.[1] مؤلف: نظير اين روايت را طبرسى در احتجاج به سندى متصل از حضرمى از ابى جعفر امام باقر (ع) نقل كرده.[2] كلينى در كافى‌[3] و صدوق در عيون‌[4] هر دو روايتى با سند از عبد العزيز بن مسلم از حضرت رضا (ع) آورده‌اند، مشعر بر اينكه آيه مورد بحث در خصوص مساله ولايت نازل شده و نيز شيخ در امالى‌[5] به سند خود از ابن ابى عمير از مفضل بن عمر از امام صادق از جدش امير المؤمنين (ع) روايتى به اين مضمون آورده و نيز طبرسى در مجمع البيان‌[6] به سند خود از ابى هارون عبدى از ابى سعيد خدرى روايتى به اين مضمون آورده و شيخ در امالى‌[7] به سند خود از اسحاق بن اسماعيل نيشابورى از امام صادق از پدران بزرگوارش از حسن بن على (ع) همين معنا را روايت كرده و اگر ما اين روايات بسيار و طولانى را نقل نكرديم براى اين بود كه رعايت اختصار را لازم‌تر ديديم و كسانى كه علاقمند باشند مى‌توانند خودشان به آن مصادر مراجعه كنند، هدايت خلق تنها و تنها به دست خداى تعالى است.

[1] روضة الواعظين فتال، ص 89.

[2] احتجاج طبرسى، ج 1 ص 68.

[3] اصول كافى، ج 1 ص 289.

[4] عيون، ج 1 ص 216 ح 1.

[5] امالى، ج 1 ص 124.

[6] مجمع البيان، ج 3 ص 159.

[7] امالى شيخ، ج 2، ص 132.