ترجمه آيات‌

هان اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد خدا را اطاعت كنيد، و رسول و كارداران خود را- كه خدا و رسول علامت و معيار ولايت آنان را معين كرده- فرمان ببريد، و هر گاه در امرى اختلافتان شد براى حل آن به خدا و رسول مراجعه كنيد، اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد اين برايتان بهتر، و سرانجامش نيكوتر است (59).

مگر آن كسان را كه خيال مى‌كنند به كتاب تو و كتابهاى سلف ايمان دارند نمى‌بينى كه مى‌خواهند محاكمه نزد حاكم طاغوتى ببرند، با اين كه مامور شدند به طاغوت كفر بورزند، آرى اين شيطان است كه مى‌خواهد به ضلالتى دور گمراهشان كند (60).

وقتى به ايشان گفته مى‌شود به سوى حكمى كه خدا در كتابش نازل كرده- و حاكمى كه نشانى‌هايش را در آن كتاب بيان نموده- بياييد، و به آن حكم گردن نهيد، منافقين را مى‌بينى كه نمى‌گذارند اين سخن اثر خود را بكند، و با تمام نيرو مردم را از آمدن به نزد تو باز مى‌دارند (61).

با اين حال چطور وقتى به كيفر اعمالشان مصيبتى به ايشان مى‌رسد به نزد تو آمده سوگند مى‌خورند كه ما- در باز دارى مردم از اين كه نزد پيامبرشان بروند- جز احسان و ايجاد توافق بين دو طرف دعوى منظورى نداشتيم (62).

اينان همان كسانيند كه خدا مى‌داند در دلهايشان چيست، تو از آنان اعراض كن، و تنها به اندرز دادنشان بپرداز، به بيانى كه در دلهايشان بنشيند، و در فهماندنشان رسا باشد (63).

و ما هيچ رسولى نفرستاديم، مگر براى اين كه مردم او را به خاطر اينكه از طرف ما است اطاعت كنند، و اگر نامبردگان بعد از آن خلاف‌كاريها- يعنى تحاكم نزد طاغوت و اعراض از رسول و سوگند دروغ- از در توبه نزد تو آمده بودند، و از خدا طلب آمرزش كرده بودند، و رسول برايشان طلب مغفرت كرده بود مى‌ديدند كه خدا توبه پذير و مهربان است، (64).

پس به پروردگارت سوگند- اينطور كه منافقين پنداشته‌اند نيست،- ايمانشان واقعى نيست، مگر وقتى كه تو را در مشاجراتى كه برايشان پيش مى‌آيد. حكم قرار دهند، و در دل خود از هر حكمى كه راندى احساس آزردگى نكنند، و حكم تو را بدون چون و چرا بپذيرند (65).

اگر به آنان تكليف مى‌كرديم كه يكديگر را بكشيد، و يا از سرزمين خود بيرون كنيد، جز اندكى اين كار را نمى‌كردند، با اين كه اگر عمل كنند به آن چه اندرز مى‌شوند برايشان بهتر بود و بيشتر استوارشان مى‌كرد (66).

علاوه بر اين كه اجر عظيمى نيز به آنان مى‌داديم (67).

و به صراط مستقيم هدايتشان مى‌كرديم (68).