يعنى ضعف بشرى- خاصيت خود را بروز دهد، و خداى تعالى حكم تخفيف را در شما تشريع كند، در حالى كه امت‌هاى گذشته از آن محروم بودند، به شهادت اينكه در قرآن آورديم:

(رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا)[1] و نيز آورديم‌(هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ)[2].

از همين جا روشن مى‌شود كه نكته در اين تعليل عام، بيان ظهور تمام نعمت‌هاى الهى خاص به انسانها در امت اسلام است.

بحث روايتى [ (رواياتى در ذيل آيات گذشته مربوط به نكاح)]

از رسول خدا 6 روايت شده كه فرمود: (خداى عز و جل از رضاع- شير دادن و شير نوشيدن همان را حرام كرده كه از نسب حرام كرده است) و نيز از آن جناب روايت شده كه فرمود: رضاع قرابتى است مانند قرابت نسب‌[3].

و در الدر المنثور است كه مالك و عبد الرزاق از عايشه روايت آورده‌اند كه گفت: در زمان رسول خدا 6 از جمله آياتى كه جزء قرآن بود، رضعات دهگانه معلوم بود، كه با پنج رضعه معلوم نسخ شد، عايشه خواسته است بگويد آيه شريفه نخست اللاتى ارضعنكم عشر رضعات معلومات بود، سپس نسخ شد و اللاتى ارضعنكم خمس رضعات معلومات نازل شد و سپس رسول خدا 6 در گذشت، در حالى كه آن جمله جزء قرآن بود و قرائت مى‌شد[4].

مؤلف قدس سره: قريب به اين معنا به چند طريق ديگر در آن كتاب روايت شده، ولى همه آنها به خاطر اينكه جزء روايات تحريف و مخالف با قرآن كريم است، مردود مى‌باشد.

و در همان كتاب است كه عبد الرزاق، و عبد بن حميد، و ابن جرير، و ابن منذر، و بيهقى در كتاب سنن خود به دو طريق از عمر و بن شعيب از پدرش از جدش از رسول خدا 6 روايت آورده‌اند كه فرمود: وقتى مردى با زنى ازدواج كرد، ديگر حلال‌

[1] پروردگارا بر ما تحميل مكن آن تكاليف دشوارى را كه بر امت‌هاى قبل از ما تحميل كردى.

سوره بقره آيه 286.

[2] او شما را ممتاز كرد، و هيچ حرجى از انواع مشقتها بر شما تحميل نكرد. سوره حج آيه 78.

[3] ( 3 و 4) الدر المنثور ج 2 ص 135 ط بيروت دار المعرفة

[4] ( 3 و 4) الدر المنثور ج 2 ص 135 ط بيروت دار المعرفة