responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 3  صفحه : 240

و اين آيه شريفه دلالتى روشن بر جواز تقيه دارد، از ائمه اهل بيت (ع) هم اين استفاده روايت شده، هم چنان كه آيه‌اى كه در باره داستان عمار و پدرش ياسر و مادرش سميه نازل شده اين دلالت را دارد، و آيه اين است كه مى‌فرمايد:(مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمانِهِ، إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمانِ، وَ لكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ، وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ)[1].

و كوتاه سخن اينكه، كتاب و سنت هر دو بر جواز تقيه بطور اجمال دلالت دارند، اعتبار عقلى هم مؤيد اين حكم است، چون دين جز اين نمى‌خواهد و شارع دين هم جز اين هدفى ندارد كه حق را زنده كند و جان تازه‌اى بخشد، و بسيار مى‌شود كه تقيه كردن و بر حسب ظاهر طبق دلخواه دشمن و مخالفين حق عمل كردن مصلحت دين و حيات آن را چنان تامين مى‌كند كه ترك تقيه آن طور تامين نكند، و اين قابل انكار نيست، مگر كسى بخواهد منكر واضحات شود، و ما ان شاء اللَّه در بحث روايتى كه مى‌آيد و نيز در تفسير آيه 106 سوره نحل در اين باره باز سخنى خواهيم داشت.

[تهديد و تحذير شديد به كسانى كه كافران را ولى و دوست مى‌گيرند]

(وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ) كلمه تحذير كه مصدر فعل يحذر است مصدر باب تفعيل است، و ثلاثى مجرد آن كلمه حذر است، كه به معناى احتراز از امرى ترس‌آور است، و در آيه كه مى‌فرمايد خدا شما را از خودش بر حذر مى‌دارد ، بر حذر داشتن از عذاب او است، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده:(إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحْذُوراً)[2]، و نيز پيامبر را از منافقين و از فتنه كافر بر حذر داشته، مى‌فرمايد:(هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ)[3] و نيز مى‌فرمايد:(وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ)[4] و در آيه مورد بحث و بعد از دو آيه، مسلمانان دوستدار كفار را از خودش بر حذر ساخته، و وجه آن تنها اين است كه بفهماند خداى سبحان خودش مخوف و واجب الاحتراز است، و از نافرمانيش بايد دورى كرد، و خلاصه بفهماند بين اين مجرم و بين خداى تعالى چيز مخوفى غير خود خدا نيست، تا از آن احتراز جويد، يا خود را از خطر او در حصن و قلعه‌اى متحصن كند.


[1] كسى كه بعد از ايمان كافر شود، البته منظور آن كس نيست كه كفرش اجبارى باشد، و دلش مطمئن به ايمان باشد، ليكن منظور آن كسى است كه از صميم دل به كفر برگردد، چنين كسانى مشمول غضبى از خدايند، و عذابى عظيم دارند( سوره نحل آيه 106).

[2] طبع عذاب خدا چنين است كه هر كس بايد از آن بر حذر باشد( سوره اسراء آيه 57).

[3] ايشان دشمنند از آنان بر حذر باش( سوره منافقين آيه 4).

[4] از ايشان بر حذر باش مبادا دچار فتنه‌ات كنند( سوره مائده آيه 49).

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 3  صفحه : 240
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست