(111) سوره تبت مكى است و پنج آيه دارد (5)

[سوره المسد (111): آيات 1 تا 5]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ (1) ما أَغْنى‌ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ (2) سَيَصْلى‌ ناراً ذاتَ لَهَبٍ (3) وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4))

(فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5))

ترجمه آيات‌

به نام خداى رحمان و رحيم.

بريده باد دو دست ابى لهب (مرگ بر او باد) (1).

مال وى و آنچه را به دست آورده دردى را از او دوا نكرد (2).

به زودى وارد آتشى شعله‌ور شود (3).

با زنش كه باركش هيزم است (4).

و طنابى تابيده (از ليف خرما) به گردن دارد (5).

بيان آيات‌

اين سوره تهديد شديدى است به ابو لهب، تهديدى است به هلاكت خودش و عملش، تهديدى است به آتش جهنم براى خودش و همسرش، و اين سوره در مكه نازل شده است.

(تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَ‌) تب و تباب بنا بر آنچه جوهرى معنى كرده به معناى خسران و هلاكت است‌[1].

[1] صحاح اللغة، ماده تب .