(104) سوره همزه مكى است و نه آيه دارد (9)

[سوره الهمزة (104): آيات 1 تا 9]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1) الَّذِي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ (2) يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (3) كَلاَّ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4))

(وَ ما أَدْراكَ مَا الْحُطَمَةُ (5) نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7) إِنَّها عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8) فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9))

ترجمه آيات‌

به نام اللَّه كه رحمان و رحيم است.

واى به حال هر طعنه زن عيب جوى (1).

كسى كه مالى را جمع مى‌كند و از شمردن مكرر آن لذت مى‌برد (2).

گمان مى‌كند كه مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى‌دارد (3).

نه، چنين نيست به طور حتم در حطمه‌اش مى‌افكنند (4).

و تو چه مى‌دانى كه حطمه چيست؟ (5).

آتش فروزان و خرد كننده خداست (6).

آتشى كه نه تنها ظاهر جسم را مى‌سوزاند بلكه بر باطن و جان انسان نيز نزديك مى‌شود (7).

آتشى كه دربش به روى آنان بسته مى‌شود (8).

در ستونهاى بلند و كشيده شده (9).

***