(مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً ...) [1] نكته‌اى كه از روايت استفاده مى‌شود اين است كه از نظر اين روايت قبول شدن اعمال غير مؤمنين يعنى كسانى كه يكى از مذاهب انحرافى اسلام را دارند امرى ممكن است، و چنان نيست كه اعمال نيك آنان هيچ پاداشى نداشته باشد، و انشاء اللَّه در اين باره در ذيل آيه:

(وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدانِ)[2] بحث خواهيم كرد.

[هر عملى كه مورد رضايت خدا باشد و براى خدا انجام شود فى سبيل اللَّه است و هر نفقه‌اى در راه خدا صدقه مى‌باشد]

و در مجمع البيان مى‌گويد: اين آيه شريفه عام است، و همه اقسام انفاق را مى‌گيرد، چه انفاق در جهاد، و چه اقسام بر و احسان (نقل از امام صادق ع).[3] و در الدر المنثور است كه عبد الرزاق (در كتاب المصنف) از ايوب روايت كرده كه گفت: مردى از بالاى تلى مشرف به رسول خدا ص شد، (منظور اين است كه از جاى خطرناكى عبور مى‌كرد)، مردم گفتند: عجب مرد چابكى است! اى كاش اين چابكى را در راه خدا صرف مى‌كرد، رسول خدا ص فرمود: مگر راه خدا منحصر در جنگيدن و كشته شدن است؟ آن گاه فرمود: راه خدا بسيار است، بيرون شدن از خانه و سفر كردن براى طلب رزق حلال و فراهم نمودن هزينه زندگى پدر و مادر، راه خدا است، و نيز سفر كردن براى طلب رزق حلال جهت زن و فرزند راه خدا است، و سفر كردن و طلب رزق براى به دست آوردن قوت خويشتن نيز راه خدا است، بله كسى كه براى زيادتر كردن مال به سفر مى‌رود، او در راه شيطان است.[4] و نيز در همان كتاب آمده كه ابن منذر و حاكم (وى حديث را صحيح دانسته) آمده كه رسول خدا ص از براء بن عازب پرسيد: كه اى براء، خرجى دادن به مادرت چگونه است؟ و براء مردى بود كه به زن و فرزند خود از نظر خرجى گشايش مى‌داد، رسول خدا ص مى‌خواست بداند آيا به مادرش هم گشايش مى‌دهد، و يا تنگ مى‌گيرد؟

براء عرضه داشت وضع بسيار خوبى دارد، رسول خدا ص فرمود: خرج كردن براى اهل و اولاد و خادم، صدقه است، بايد متوجه باشى كه با منت نهادن و اذيت كردن به آنان اجر اين صدقه را باطل نكنى.[5] مؤلف: روايات در اين معانى از طريق شيعه و سنى بسيار است، و در آنها آمده: هر

[1] سوره بقره آيه 245

[2] سوره نساء آيه 126

[3] مجمع البيان ج 1 ص 374

[4] تفسير الدر المنثور ج 1 ص 337

[5] تفسير الدر المنثور ج 1 ص 337