ارتباط دارد اين را مى‌فهماند كه همه يك باره نازل شده، و اين آيات مؤمنين را تحريك و تشويق به انفاق در راه خدا مى‌كند، و نخست براى زياد شدن و بركت مالى كه انفاق مى‌كنند مثلى مى‌زند، كه يك درهم آن هفتصد درهم مى‌شود، و چه بسا كه خدا بيشترش هم مى‌كند، و سپس براى انفاق ريايى و غير خدايى مثلى مى‌آورد تا بفهماند كه چنين انفاقى بركت و بهره‌اى ندارد، و در مرحله سوم مسلمانان را از انفاق با منت و اذيت نهى مى‌كند، زيرا كه منت و اذيت اثر آن را خنثى مى‌كند، و اجر عظيمش را حبط نموده و از بين مى‌برد سپس دستور مى‌دهد كه از مال پاكيزه خود انفاق كنند، نه اينكه از جهت بخل و تنگ نظرى هر مال ناپاك و دور انداختنى را در راه خدا بدهند، و آن گاه موردى را كه بايد مال در آن مورد انفاق شود ذكر مى‌كند كه عبارت است از فقرايى كه در راه خدا از هستى ساقط شده‌اند، و در آخر اجر عظيمى كه اين انفاق نزد خداى تعالى دارد بيان مى‌كند.

و سخن كوتاه اينكه: آيات مورد بحث، مردم را دعوت به انفاق مى‌كند و در مرحله اول، جهت اين دعوت و غرضى را كه در آن است بيان نموده و مى‌فرمايد: هدف از اين كار بايد خدا باشد نه مردم، و در مرحله دوم صورت عمل و كيفيت آن را تبيين كرده كه بايد منت و اذيت به دنبال نداشته باشد، و در مرحله سوم وضع آن مال را بيان مى‌كند كه بايد طيب باشد نه خبيث، و در مرحله چهارم مورد آن را كه بايد فقيرى باشد كه در راه خدا فقير شده و در مرحله پنجم اجر عظيمى كه در دنيا و آخرت دارد بيان نموده است.

گفتارى پيرامون انفاق‌

يكى از بزرگترين امورى كه اسلام در يكى از دو ركن حقوق الناس و حقوق اللَّه مورد اهتمام قرار داده و به طرق و انحاى گوناگون، مردم را بدان وادار مى‌سازد، انفاق است پاره‌اى از انفاقات از قبيل زكات، خمس، كفارات مالى و اقسام فديه را واجب نموده و پاره‌اى از صدقات و امورى از قبيل وقف سكنى دادن ما دام العمر كسى، وصيت‌ها، بخشش‌ها و غير آن را مستحبّ نموده است.

[تعديل ثروت‌ها، كم كردن فاصله طبقاتى، ايجاد برادرى بين مسلمين و ... علل و اهداف تاكيد شديد نسبت به انفاق است‌]

و غرضش اين بوده كه بدينوسيله طبقات پائين را كه نمى‌توانند بدون كمك مالى از ناحيه ديگران حوائج زندگى خود را برآورند- مورد حمايت قرار داده تا سطح زندگيشان را بالا ببرند، تا افق زندگى طبقات مختلف را به هم نزديك ساخته و اختلاف ميان آنها را از جهت ثروت و نعمات مادى كم كند.

و از سوى ديگر توانگران و طبقه مرفه جامعه را از تظاهر به ثروت يعنى از تجمل و آرايش‌