نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 2 صفحه : 319
دلالت دارد بر اينكه حرمت اجتماع با زنان در حال
حيض خود نوعى تطهير زنان از پليدى است، و خداى سبحان هميشه تطهير را دوست مىدارد،
و بر بندگان خود منت مىگذارد، كه تطهيرشان كرده مىفرمايد:(ما
يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَ لكِنْ يُرِيدُ
لِيُطَهِّرَكُمْ، وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ)[1].
و معلوم است
كه اين معنا قابل نسخ نيست، و نمىشود آن را با امثال آيه: (نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ، فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ) ... ،
مقيد كرد چون اين آيه اولا مىخواهد آزادى دهد، و علت آزاد شدن مردم با علت تحريم
يعنى آزار بودن حيض جمع مىشود، و در نتيجه در برداشتن حرمت كارى نمىتواند بكند،
و ثانيا آيه حرث مشتمل بر جمله: (وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ) ...
است، كه به خوبى از آن استفاده مىشود كه حرث بودن زنان نمىتواند ناسخ آيه محيض
باشد، چه بعد از آن آيه نازل شده باشد، و چه قبل از آن
[حاصل كلام
در معناى جمله زنان شما كشتزار شمايند ]
پس حاصل كلام
در معناى آيه اين شد كه نسبت زنان به جامعه انسانى نسبت كشتزار است به انسان
كشتكار، همانطور كه كشتزار براى بقاى بذر لازم است، و اگر نباشد بذرها به كلى
نابود مىشود، و ديگر غذايى براى حفظ حيات و ابقاى آن نمىماند، همچنين اگر زنان
نباشند نوع انسانى دوام نمىيابد، و نسلش قطع مىشود، آرى خداى سبحان تكون و پديد
آمدن انسان، و يا بگو به صورت انسان در آمدن ماده را تنها در رحم مادران قرار
داده، و از سوى ديگر طبيعت مردان را طورى قرار داده كه متمايل و منعطف به سوى زنان
است با اينكه مقدارى از آن ماده اصلى در خود مردان هم وجود دارد، و در نتيجه ميان
دو دسته از انسانها مودت و رحمت قرار داده و چون چنين بوده قطعا غرض از پديد آوردن
اين جذبه و كشش، پديد آوردن وسيلهاى بوده براى بقاى نوع، پس ديگر معنا ندارد، آن
را مقيد به وقتى و يا محلى معين نموده، از انجام آن در زمانى و مكانى ديگر منع
كند، بله مگر آنكه در يك موردى خاص انجام اين عمل مزاحم با امرى ديگر شود، امرى كه
فى نفسه واجب بوده، و اهمالش جايز نباشد، و با اين بيان معناى جمله:(وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ) به خوبى روشن مىشود.
يكى از
تفسيرهاى عجيب و غريب استدلالى است كه بعضى به جمله (نِساؤُكُمْ
حَرْثٌ لَكُمْ) ... كردهاند، بر اينكه در هنگام جماع عزل (يعنى بيرون ريختن
نطفه) جايز است، با اينكه آيه شريفه هيچ نظرى به اين جهت ندارد، تا اطلاقش شامل آن
شود، نظير اين حرف تفسير ديگرى است كه گفتن بسم اللَّه قبل از جماع را از
جمله: (وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ) ... استفاده
كرده
[1] خدا نمىخواهد شما را به زحمت اندازد، بلكه مىخواهد پاكتان
كند و نعمت خود بر شما تمام كند. سوره مائده آيه 7
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 2 صفحه : 319