خونش براى هر كس كه بشنود مباح است.[1] مؤلف: اين معنا را صاحب كتاب قصص الانبيا هم از امام صادق ع روايت كرده.

و در تفسير قمى در ذيل آيه: (فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ‌) ... [2] آمده: كه ايشان عبارتند از: نوح، و ابراهيم، و موسى، و عيسى بن مريم، ع و معناى اولوا العزم اين است كه در اقرار به وحدانيت خدا و به نبوت انبياى قبل و بعد از خود از ديگران پيشى گرفته، و تصميم گرفتند در برابر تكذيب و آزار قوم خود صبر كنند.[3]

[معناى اولوا العزم و اقوال متعدد در باره انبياى اولوا العزم‌]

مؤلف: و از طرق اهل سنت و جماعت از ابن عباس و قتاده روايت شده: كه اولوا العزم انبيا پنج نفر بودند، نوح، و ابراهيم، و موسى، و عيسى، و محمد ص همانطور كه از طرق اهل بيت روايت شده ولى در اين ميان اقوال ديگر هم هست كه به بعضى نسبت داده شده، مثلا بعضى گفته‌اند: اولوا العزم شش تنند، نوح، و ابراهيم، و اسحاق و يعقوب، و يوسف، و ايوب، و بعضى ديگر گفته‌اند اولوا العزم تنها كسانى هستند كه مامور به جهاد و قتال بودند، و اظهار مكاشفه كرده، در راه دين جهاد مى‌كردند، و بعضى ديگر گفته‌اند: كه ايشان چهارتنند ابراهيم، و نوح، و هود، و چهارمشان محمد ص، ولى اين چهار قول هيچ دليلى ندارد، و وجه صحيح همان است كه ما بيان كرديم.

و در تفسير عياشى از ثمالى از ابى جعفر ع روايت آورده كه فرمود: ما بين آدم و ما بين نوح انبيايى بودند پنهانى، كه خود را از مردم پنهان مى‌داشتند، و بهمين جهت در قرآن هم نامشان برملا نشده، و مانند ساير انبيا اساميشان ذكر نشده (تا آخر حديث)[4].

مؤلف: و از اهل بيت ع به طرق بسيارى رواياتى در اين معنا وارد شده.

و در تفسير صافى از مجمع البيان از على ع روايت شده كه فرمود: خداى تعالى از ميان سياه پوستان پيغمبرى مبعوث كرد، ولى داستانش را در قرآن نياورده.[5] و در نهج البلاغه در خطبه‌اى كه پيرامون آدم سخن گفته مى‌فرمايد: خداى تعالى او را

[1] عيون اخبار الرضا ج 2 ص 80

[2] سوره احقاف آيه 35

[3] تفسير قمى ج 2 ص 300

[4] تفسير عياشى ج 1 ص 285

[5] تفسير صافى ج 4 ص 349