(إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ، يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ، وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الْقُرْآنِ، وَ مَنْ أَوْفى‌ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بايَعْتُمْ بِهِ)[1] و اين موضوع در آيات ديگرى نيز خاطرنشان گرديده است.

بحث روايتى [ (شامل رواياتى در باره شان نزول آيات ياد شده)]

در الدر المنثور از سدى روايت آورده در تفسير آيه (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ‌) ... گفته است: اين آيه در باره أخنس بن شريق ثقفى، هم پيمان بنى زهره نازل شد، كه وى در مدينه به خدمت رسول خدا ص رسيد، و عرضه داشت: آمده‌ام تا اسلام بياورم، و خدا مى‌داند كه من در دعويم راستگويم، رسول خدا ص خوشش آمد، و بهمين جهت خداى تعالى فرمود:(وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ).

أخنس از حضور رسول خدا ص بيرون شد و به زراعتى از مسلمانان و شترانى از ايشان برخورد زراعت را آتش زد، و شتران را پى كرد، و بدين جهت خداى سبحان فرمود: (وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ‌) ... [2].

و در مجمع از ابن عباس نقل كرده كه گفت: اين آيات سه‌گانه در باره همه رياكاران نازل شده، كه در ظاهر چيزهايى را اظهار مى‌كنند كه خلاف باطنشان است و صاحب مجمع اضافه كرده كه اين معنا از امام صادق ع روايت شده.[3] مؤلف: و ليكن اين روايت با ظاهر آيات منطبق نيست.

و در بعضى از روايات ائمه اهل بيت ع آمده: كه آيات نازله در باره دشمنان ايشان نازل شده است.

و در مجمع از امام صادق ع روايت آورده كه در ذيل جمله:

[1] خداوند از مؤمنين جان و مالشان راى خريده در مقابل اينكه بهشت از آن آنان باشد، و اين مؤمنين در راه خدا جهاد مى‌كنند مى‌كشند و كشته مى‌شوند، و اين وعده‌اى است كه وفاى به آن حق است، و عده‌اى است كه هم در تورات آمده، و هم در انجيل، و هم در قرآن و چه كسى باوفاتر به عهد است از خدا، پس شما مؤمنين راى بشارت باد به اين فروشى كه خريدارتان در آن خداست. سوره توبه آيه 112

[2] الدر المنثور ج 1 ص 238

[3] مجمع البيان ج 2 ص 300