ما آنان را به وصفى ناگفتنى ايجاد كرديم (35).

و هميشه بكر قرارشان داديم (36).

و نيز شوهر دوست و هم سن شوهران (37).

اين سرنوشت مخصوص اصحاب يمين است (38).

كه هم در گذشتگان بسيارند (39).

و هم در آيندگان (40).

و اما اصحاب شمال چه اصحاب شمالى؟ (نامه اعمالشان به نشانه جرم به دست چپشان داده مى‌شود) (41).

كه در آتشى نافذ و آبى جوشان (42).

و در سايه‌اى از دود سياه قرار دارند (43).

كه نه خنكى دارد، و نه سودى مى‌بخشد (44).

چون ايشان قبل از اين در دنيا عياش و طاغى بودند (45).

و بر شكستن سوگند محكم و عظيم، اصرار مى‌ورزيدند (46).

و بارها مى‌گفتند آيا اگر بميريم و خاك و استخوان شويم دوباره زنده و مبعوث مى‌گرديم؟ (47).

آيا پدران گذشته ما نيز مبعوث مى‌شوند (48).

بگو انسانهاى اولين و آخرين (49).

به طور قطع براى اجتماع در ميقات روزى معلوم جمع خواهند شد (50).

آن گاه شما اى گمراهان تكذيب‌گر (51).

از درختى از زقوم خواهيد خورد (52).

و شكم‌ها را از آن پر خواهيد ساخت (53).

و آن گاه از آب جوشان متعفن روى آن خواهيد نوشيد (54).

پس از آن باز هم خواهيد نوشيد، آن چنان كه شتر هيماء و دچار بيمارى استسقاء مى‌نوشد، و رفع عطش مى‌كند (55).

تازه همه اينها پذيرايى ابتدايى ورودشان به قيامت است (56).

بيان آيات‌

اين آيات حال و وضعى كه هر يك از آن سه طايفه در قيامت دارند شرح مى‌دهد.