(كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ‌) - اگر كلمه شان را در اينجا نكره يعنى بدون الف و لام آورد، براى اين بود كه تفرق و اختلاف را برساند در نتيجه معناى جمله چنين شود: خداى تعالى در هر روزى كارى دارد، غير آن كارى كه در روز قبل داشت، و غير آن كارى كه روز بعدش دارد، پس هيچ يك از كارهاى او تكرارى نيست، و هيچ شانى از شؤون او از هر جهت مانند شان ديگرش نيست، هر چه مى‌كند بدون الگو و قالب و نمونه مى‌كند، بلكه به ابداع و ايجاد مى‌كند، و به همين جهت است كه خود را بديع ناميده، فرموده:(بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)[1] البته اين را هم بگوييم كه: منظور از كلمه يوم در جمله كل يوم- هر روز احاطه خداى تعالى در مقام فعل و تدبير اشياء است، در نتيجه او در هر زمانى هست ولى در زمان نيست، و در هر مكانى هست ليكن در مكان نمى‌گنجد، و با هر چيزى هست ليكن نزديك به چيزى نيست.

بحث روايتى [ (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته)]

در كافى مى‌گويد: محمد بن منكدر از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده كه گفت: وقتى رسول خدا 6 سوره الرحمن را براى مردم خواند، مردم چيزى نگفتند، حضرتش فرمود: پاسخ و عكس العمل جن در برابر اين سوره بهتر بود از عكس العمل شما، براى اينكه وقتى جن اين آيه را شنيد:(فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ) گفتند: لا و لا بشى‌ء من الاء ربنا نكذب- نه، به هيچ يك از آلاى پروردگارمان تكذيب نمى‌كنيم [2].

مؤلف: اين معنا در الدر المنثور هم از عده‌اى از اصحاب حديث و صاحبان جوامع اخبار روايت شده، و صاحب الدر المنثور نقل آن را از پسر عمر از رسول خدا 6 نقلى صحيح دانسته‌[3].

و در عيون به سند خود از حضرت رضا (ع) روايت كرده كه فرمود: مردى شامى در ضمن سؤالاتى كه از على (ع) كرد پرسيد: نام پدر بزرگ طايفه جن‌

[1] هستى‌بخش آسمانها و زمين او است. سوره بقره، آيه 117.

[2] نور الثقلين، ج 5، ص 187 به نقل از كافى.

[3] الدر المنثور، ج 6، ص 140.