نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 18 صفحه : 284
حرف
باء در كلمه بالحق باى ملابست است. و مراد از اجل
مسمى نقطه انتهاى وجود هر چيز است، و مراد از آن نقطه در آيه شريفه، اجل
مسماى براى مجموعه عالم است و آن روز قيامت است كه در آن روز آسمان مانند طومار در
هم پيچيده گشته، و زمين به زمينى ديگر مبدل مىشود و خلايق براى واحد قهار ظهور
مىكند.
و
معناى آيه اين است كه: ما عالم مشهود را با همه اجزاى آن، چه آسمانى و چه زمينى،
نيافريديم مگر به حق، يعنى داراى غايت و هدفى ثابت، و نيز داراى اجلى معين كه
وجودش از آن تجاوز نمىكند، و چون داراى اجلى معين است قهرا در هنگام فرا رسيدن آن
اجل فانى مىشود، و همين فانى شدنش هم هدف و غايتى ثابت دارد، پس بعد از اين عالم
عالمى ديگر است كه آن عبارت است از عالم بقاء و معاد موعود. و در معناى به
حق بودن خلقت در سابق مكررا سخن به ميان آمد.
(وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ)- مراد
از الذين كفروا مشركين است، به دليل آيه بعدى كه مىفرمايد:(قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ). و ليكن از
ظاهر سياق بر مىآيد كه مراد از كفر آنان، تنها كفر به معاد است، نه كفر به يگانگى
خدا و ساير عقائد باطله آنان. و كلمه ما در عما مصدريه، و
يا موصوله است، اما احتمال دوم با سياق سازگارتر است در نتيجه معناى جمله چنين
مىشود: و مشركين كه منكر معادند از آنچه انذار مىشوند (يعنى از روز قيامت، و
عذاب اليمى كه در آن روز مخصوص مشركين به خداست) اعراض مىكنند، و روى
برمىگردانند.
[احتجاج
عليه پرستش بتها و معبودهاى زمينى]
(قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ...)
كلمه أ رأيتم به معناى مرا خبر دهيد است. و مراد از آنچه
به جاى خدا مىخواندند همان بتهايى است كه مىپرستيدند، و از آنها حاجت
مىطلبيدند. و اگر ضمير مخصوص به عقلاء را به آنها برگردانيد، با اينكه سنگ و چوب
بودند، بدين مناسبت است كه مشركين كارهاى عقلاء را به آنها نسبت مىدادند. و هر
چند گفتيم منظور بتها است، ليكن حجتى كه در آيه اقامه شده، شامل همه معبودهاى
دروغين مىشود.
(أَرُونِي ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ)-
كلمه أرونى نيز به همان معناى مرا خبر دهيد است. و
كلمه ما اسم استفهام است. و كلمه ذا زائد است و
مجموع ما ذا مفعول خلقوا است. و كلمه من
الارض متعلق بدانست.
(أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ)- يعنى چه شركتى در خلقت
آسمانها دارند. چون در آيه شريفه از اين سؤال مىكند كه خدايان شما در همه آسمانها
و زمين چه موجودى خلق كردهاند.
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 18 صفحه : 284