و نيز در همان كتاب آمده كه: وليد بن صبيح از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: تبع به اوس و خزرج گفت شما در اين سرزمين منزل كنيد تا شايد ظهور اين پيامبر را درك كنيد، من نيز اگر درك كنم به خدمتش درمى‌آيم و با او خروج مى‌كنم‌[1].

و در الدر المنثور است كه ابو نعيم- در كتاب دلائل- از عبد اللَّه بن سلام روايت كرده كه گفت: تبع از دنيا نرفت تا آنكه نبوت رسول خدا 6 را تصديق كرد، چون يهوديان (كه از شام به مدينه آمده بودند، و بدانجا مهاجرت كرده بودند، تا ظهور آن جناب را درك كنند) جريان نبوت آن جناب را به وى گفته بودند[2].

مؤلف: اخبار در داستان تبع بسيار زياد است، و در بعضى از آنها آمده: او اولين كسى بود كه براى كعبه پوششى درست كرد.

و در كافى به سند خود از زيد شحام روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) در شب جمعه‌اى كه در خدمتش به راهى مى‌رفتيم به من فرمود: امشب شب جمعه است، قرآنى بخوان. من اين آيه را خواندم:(إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقاتُهُمْ أَجْمَعِينَ يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ). حضرت صادق (ع) فرمود:

به خدا سوگند استثناء شدگان ماييم كه به درد مردم مى‌خوريم‌[3].

مؤلف: اين روايت به مساله شفاعت اشاره مى‌كند و معلوم است كه مستثنا منه را مولاى اولى گرفته است.

و در تفسير قمى آمده كه: قرآن سپس فرموده‌(إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِيمِ) و اين آيه در باره ابو جهل بن هشام نازل شده. و امام در باره جمله كالمهل فرموده: يعنى مس ذوب شده.(يَغْلِي فِي الْبُطُونِ كَغَلْيِ الْحَمِيمِ) يعنى مانند آبى كه در نهايت درجه جوشش و غليان است‌[4].

مؤلف: از طرق اهل سنت نيز رواياتى رسيده كه مؤيد اين معنا است كه آيه شريفه در باره ابو جهل نازل شده است‌[5].

[1] مجمع البيان، ج 9، ص 96.

[2] الدر المنثور، ج 6، ص 302.

[3] اصول كافى، ج 1، ص 423.

[4] تفسير قمى، ج 2، ص 292.

[5] الدر المنثور، ج 6، ص 32.