نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 18 صفحه : 216
آزمايشى
روشن شدند.
بعضى
از مفسرين[1] گفتهاند:
در اين آيه اشارهاى است به اين كه غير از آن معجزات امور ديگرى هم بوده كه در
آزمودن بنى اسرائيل نظير معجزه بوده است.
و
در اين كه در ذيل اين ماجرا چهار آيه را آورده كه از جمله(وَ
لَقَدْ نَجَّيْنا بَنِي إِسْرائِيلَ) شروع شده، و به جمله(بَلؤُا مُبِينٌ) ختم مىشود، نوعى دلخوشى است كه به رسول خدا 6
مىدهد، و اشاره مىكند به اينكه خداى تعالى به زودى او و مؤمنين به او را از
فراعنه مكه نجات مىدهد، و بر كفار برمىگزيند، و زمين را در اختيارشان قرار
مىدهد، تا ببيند كه چگونه عمل مىكنند.
بحث
روايتى [ (رواياتى در باره عذاب دخان، و گرييدن زمين و آسمان)]
از
جوامع الجامع نقل شده كه در تفسير آيه(فَارْتَقِبْ يَوْمَ
تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِينٍ) گفته است كه در معناى دخان
اختلاف شده، بعضى گفتهاند: دودى است قبل از قيام قيامت از آسمان مىآيد و داخل
گوشهاى كفار مىشود، به طورى كه سر آنها مانند سر كباب شده مىشود، ولى مؤمنين از
آن دود تنها دچار حالتى نظير زكام مىگردند، و روى زمين با همه وسعتش مانند اطاقى
در بسته مىشود كه در آن كاه دود كرده باشند، و اين وضع تا چهل روز ادامه مىيابد-
اين معنا از على و ابن عباس و حسن روايت شده[2].
مؤلف:
اين حديث را الدر المنثور هم از همان نامبردگان نقل كرده. و نيز از حذيفة بن يمان
و ابى سعيد خدرى از رسول خدا 6، و نيز از ابن عمر بدون ذكر نام رسول خدا 6
آورده است[3].
و
در تفسير قمى در ذيل همين آيه گفته است: اين در وقتى است كه اهل رجعت از قبور
درآيند، در آن روز تمامى مردم در ظلمت فرو مىروند، و مىگويند كه اين عذاب اليمى
است، پروردگارا اين عذاب را از ما برطرف كن كه ما داراى ايمانيم[4].
و
در مجمع البيان آمده كه زرارة بن اعين از امام صادق (ع) روايت كرده كه