نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 18 صفحه : 121
و سوگند كه
اين خواندنى قبلا در ام الكتاب نزد ما بود، كه مقامى بلند و فرزانه دارد (4).
آيا
به جرم اينكه شما مردمى اسرافگريد از فرستادن قرآن به سوى شما صرفنظر كنيم (5).
و
چه بسا انبيايى كه در اقوام گذشته فرستاديم (6).
اقوامى
كه هيچ پيغمبرى به سويشان نيامد مگر آنكه مسخرهاش كردند (7).
و
ما نيرومندتر آنها را هلاك كرديم كه داستان آنها (در سورههاى پيش) گذشت (8).
و
اگر از اين بتپرستان بپرسى چه كسى آسمانها و زمين را آفريده قطعا مىگويند: خداى
عزيز عليم (9).
خدايى
كه زمين را براى شما گهواره كرد، و در آن برايتان راهها قرار داد، تا شايد به
مقاصد خود راه يابيد (10).
و
همان خدايى كه آب را به اندازه از آسمان نازل كرد، پس به وسيله آن آب، سرزمينى
مرده را زنده كرديم، شما هم همين طور سر از خاك در مىآوريد (11).
و
آن خدايى كه همه جفتها را او آفريد، و برايتان از كشتىها و چارپايان مركب درست
كرد (12).
تا
بر پشت آنها قرار گيريد، و آن گاه هنگام قرار گرفتن بر پشت آنها به ياد نعمت
پروردگارتان افتيد، و بگوييد: منزه است آن خدايى كه اين مركب را براى ما مسخر كرد،
و گر نه ما نمىتوانستيم آن را رام خود كنيم (13).
و
ما به يقين به سوى پروردگارمان برمىگرديم (14).
بيان
آيات [مفاد و غرض كلى سوره مباركه زخرف]
اين
سوره بطورى كه آغاز و انجام آن و نيز مطالبى كه بين اين آغاز و انجام فاصله شده
شهادت مىدهد، در مقام انذار و هشدار دادن بشر است، مگر شش آيه آن كه از جمله(إِلَّا الْمُتَّقِينَ يا عِبادِ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ)
آغاز مىشود، كه اين شش آيه استطرادى (و از باب حرف حرف مىآورد) در وسط آيات سوره
قرار گرفته.
در
اين سوره اين معنا را خاطر نشان مىسازد كه سنت الهى بر اين جريان يافته كه انبياء
و رسولانى برگزيند، و كتاب و ذكرى بر آنان نازل كند، و هيچگاه اسراف و افراط مردم
در قول و فعلشان او را از اين كار باز نمىدارد، بلكه همواره رسولان و انبيايى
فرستاده، و استهزاء كنندگان و تكذيب كنندگان ايشان را هلاك نموده، و سپس به سوى
آتشى جاودانه
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 18 صفحه : 121