همه كفار، شبيه به رفتارى است كه در آيه قبلى بدان اشاره شد كه كفار از امت‌هاى گذشته را در دنيا به عقاب خود بگرفت.

و مراد از جمله‌(الَّذِينَ كَفَرُوا) مطلق كفار گذشته است و معناى آيه اين است كه همان طور كه تكذيب كنندگان از امت‌هاى گذشته را به عذاب دنيا گرفتار كرد، همچنين كلمه عذاب آخرت نيز بر آن كفار از قوم تو حتمى شده است.

بعضى‌[1] از مفسرين گفته‌اند: مراد از جمله‌(الَّذِينَ كَفَرُوا) كفار مكه است. ولى سياق آيه با اين تفسير سازگار نيست، و بنا بر اين تفسير، نظام تشبيه اختلال مى‌يابد.

و اگر فرمود كلمة ربك و نفرمود: كلمتى- كلمه من براى اين است كه رسول خدا 6 را دلخوش سازد و به اين وسيله او را تاييد كند كه آن ركنى كه بدان تكيه دارى، ركنى است شديد القوى.

[1] روح المعانى، ج 24، ص 44.