دستور شاه به صحرا رفتند، و يكى يكى از جلو آن مرد عبور كردند. بعد از عبور جمعى كثير يكى از آن دو رسول عبور كرد. پسر شاه گفت: اين يكى از آن دو بود. سپس آن رسول ديگر گذشت، او را هم شناخت و با دست به هر دو نفر اشاره كرد كه اين دو بودند، شاه و اهل مملكتش ايمان آوردند.

ابن اسحاق مى‌گويد: بلكه شاه و اهل مملكتش بر كفر اتفاق كرده، و تصميم گرفتند.

رسولان را به قتل برسانند، اين خبر به گوش حبيب رسيد كه دم دروازه بالاى شهر بود، پس شتابان خود را به جمعيت رسانيده ايشان را نصيحت كرد و تذكرها داد، و به اطاعت رسولان دعوت نمود[1] مؤلف: سياق آيات اين داستان با مضمون بعضى از اين روايات نمى‌سازد.

و در الدر المنثور است كه: ابو داوود، ابو نعيم، ابن عساكر، و ديلمى، همگى از ابى ليلى روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: صديقين (كه خداوند در قرآن ايشان را ستوده) سه نفرند: حبيب نجار مؤمن آل يس، كه داستانش در سوره يس آمده، كه گفت:(يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ) حزقيل مؤمن آل فرعون، كه گفت:(أَ تَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ) و على بن ابى طالب كه وى از آن دو تاى ديگر افضل است‌[2].

مؤلف: و در همان كتاب است كه: اين روايت را بخارى هم در تاريخ خود از ابن عباس از آن جناب نقل كرده، و عبارتش چنين است: صديقين سه نفرند: حزقيل، مؤمن آل فرعون، حبيب نجار، صاحب داستان سوره يس. على بن ابى طالب‌[3].

و در مجمع البيان از تفسير ثعلبى، و او به سند خود از عبد الرحمن ابى ليلى، از رسول خدا 6 روايت كرده كه فرمود: سبقت يافتگان همه امتها سه نفرند، كه حتى چشم بر هم زدنى به خدا كفر نورزيدند: على بن ابى طالب، صاحب داستان سوره يس و مؤمن آل فرعون، و صديقين همين‌هايند، و على از همه‌شان افضل است‌[4].

مؤلف: اين معنا را سيوطى هم در الدر المنثور از طبرانى و ابن مردويه- وى حديث را ضعيف خوانده- از ابن عباس از رسول خدا 6 روايت كرده، و عبارت آن چنين است: سبقت گيرندگان سه نفرند آنكه به سوى موسى سبقت جست، يوشع بن نون بود و آنكه به سوى عيسى سبقت گرفت، صاحب داستان سوره يس بود، و آنكه به سوى محمد 6 سبقت جست على بن ابى طالب (ع) بود[5].

[1] مجمع البيان، ج 8، ص 420.

[2] ( 2 و 3) الدر المنثور، ج 5، ص 262.

[3] ( 2 و 3) الدر المنثور، ج 5، ص 262.

[4] مجمع البيان، ج 8، ص 421.

[5] الدر المنثور، ج 5، ص 262.