هم چنان روى گردانند (1).

هيچ پند تازه‌اى از پروردگارشان به سويشان نيايد مگر آنكه به عنوان استهزاء به آن گوش فرا دهند (2).

دلهايشان مشغول و سرگرم ماديات است و آنان كه ستمگرند اين راز خود را نهانى گويند كه آيا اين جز بشرى مثل شما است؟ چرا شما با دو چشم بينا به جادو رو مى‌كنيد! (3).

بگو پروردگار من در آسمان و زمين همه گفتارها را مى‌داند و او شنوا و دانا است (4).

نه تنها آن را جادو مى‌خوانند بلكه پندارهاى مشوش و بلكه از اين هم بدتر، آن را تزوير و افتراء مى‌نامند، و بلكه او را شاعر خيال‌پرداز معرفى مى‌كنند و مى‌گويند اگر شاعر نيست پس معجزه‌اى نظير معجزه گذشتگان براى ما بياورد (5).

پيش از ايشان هيچ فرقه‌اى كه هلاكش كرديم به معجزه‌ها ايمان نياورده بود اينان چگونه ايمان مى‌آورند؟ (6).

ما پيش از تو مردانى نفرستاده‌ايم مگر اينكه به آنها وحى مى‌كرده‌ايم اگر خودتان نمى‌دانيد از اهل كتاب بپرسيد (7).

ما پيغمبران را پيكرهايى كه غذا نخورند و جاودان بمانند قرار نداديم (8).

آن گاه وعده خويش را با آنان وفا كرديم، آنها و هر كه را خواستيم نجاتشان داديم و افراطكاران را هلاك كرديم (9).

به شما كتابى نازل كرده‌ايم كه يادبود شما در آن است چرا نمى‌فهميد (10).

چه بسيار مناطق آباد ستمگرى را در هم شكستيم و از پس آن گروهى ديگر پديد آورديم (11).

و چون صلابت ما را احساس كردند از آن گريزان شدند (12).

(به ايشان گفتيم) نگريزيد به سوى لذتها و مسكنهاى خويش باز گرديد شايد سراغ شما را بگيرند (13).

گفتند: اى واى بر ما كه ستمگر بوده‌ايم (14).

ادعايشان همواره همين بود تا آنكه ريشه آنها را قطع كرديم و خاموششان ساختيم (15).

بيان آيات [غرض و مفاد كلى سوره مباركه انبياء]

غرض اين سوره گفتگو پيرامون مساله نبوت است كه مساله توحيد و معاد را زير بناى آن قرار داده، نخست داستان نزديك بودن روز حساب و غفلت مردم از آن، و نيز