نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 14 صفحه : 332
لفظ فى تقديرى، (توجه فرماييد).
بنا بر اين اگر بگوييم: مراد از تسبيح در آيه، غير نمازهاى واجب است،
در اين صورت مراد از تسبيح در اجزاى اول روز و اجزاى آخر روز، و اجزايى از شب، به
ضميمه اجزاى اول روز و آخر آن خواهد بود، و ديگر محذور تكرار، و نيز محذور اطلاق
لفظ جمع بر كمتر از سه لازم نمىآيد.
و اگر بگوييم مراد از تسبيح در آيه شريفه همان نمازهاى يوميه است، در
اين صورت آيه شريفه تنها متضمن امر به نماز صبح و عصر و دو نماز مغرب و عشا خواهد
بود، نظير امرى كه در آيه(أَقِمِ الصَّلاةَ
طَرَفَيِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ)[1]
بود كه آن نيز متعرض چهار نماز شده.
و شايد تعبير از دو هنگام صبح و عصر در آيه مورد بحث به اطراف روز
براى اشاره به وسعت آن دو وقت باشد.
و اما اينكه چرا تنها متضمن چهار نماز از نمازهاى پنجگانه يوميه شده،
عيبى ندارد، براى اينكه اين سوره به طورى كه به زودى هم به آن اشاره خواهيم كرد از
سورههاى اولى است كه در مكه نازل شده، و اخبار مستفيضه از طرق عامه و خاصه نيز
دلالت دارد بر اينكه واجبات روزانه در معراج پنج نماز تشريع شده، هم چنان كه
مىبينيم در سوره اسراء كه بعد از معراج نازل شده پنج نماز ذكر شده، و فرموده:(أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى غَسَقِ
اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ)[2].
پس شايد آنچه از نمازهاى يوميه در هنگام نزول سوره طه و نيز سوره هود
كه قبل از اسراء نازل شدهاند واجب شده بوده، چهار نماز بوده، و تا نزول سوره
اسراء نماز ظهر واجب نشده بوده، بلكه ظاهر دو آيه سوره طه و سوره هود هم همين است.
و معلوم است كه بنا بر اين وجه ديگر آن اشكالى كه وارد مىشود بر
قولى كه مىگفت مراد از تسبيح، نمازهاى پنجگانه است بر اين قول وارد نمىشود چون
در آن وجه در انطباق اطراف نهار بر نماز ظهر با اينكه وسط روز است دچار اشكال
مىشديم.
[اشاره به اينكه چگونه تسبيح و تحميد خدا انسان را به مقام رضا
مىرساند]
(لَعَلَّكَ تَرْضى)-
سياق سابق كه اعراض كفار از ياد خدا و نسيان ايشان آيات او و اسرافشان در امر او و
ايمان نياوردنشان را ذكر مىكرد و نيز تاخير انتقام از ايشان و دستور صبر و تسبيح
و تحميد به رسول خدا را ذكر مىنمود اقتضاء دارد كه مراد از رضا، رضاى به قضاى
[1] نماز را در دو طرف روز و اوائل شب به پا دار. سوره هود، آيه
114.
[2] نماز را از زوال آفتاب تا شب، و هنگام فجر به پا دار. سوره
اسرى، آيه 78.
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 14 صفحه : 332