در اين روايات سوره فاتحه ساقط شده و چه بسا گفته باشند كه اين سوره
دو بار نازل شده يكى در مكه و بار ديگر در مدينه.
اتقان از بيهقى نقل كرده كه در كتاب دلائل النبوة به سند خود از
عكرمه و حسين بن ابى الحسن روايت كرده كه اين دو نفر گفتهاند: خداوند از قرآن
كريم سوره اقرء باسم ربك را نازل كرد، همچنين سورههايى كه در روايت بالا بود
شمردهاند تا به آخر جز اينكه سوره فاتحه و اعراف و كهيعص را از آنچه در مكه نازل
شده ساقط كردهاند.
و نيز اين دو نفر حم دخان را قبل از حم سجده و انشقاق را قبل از
انفطار و نيز مطففين را قبل از بقره در سورههاى مدنى، و نيز آل عمران را قبل از
انفال و مائده را قبل از ممتحنه از سورههاى مكى ضبط كردهاند[2].
آن گاه بيهقى به سند خود از مجاهد از ابن عباس روايت كرده كه گفت:
اولين سورهاى كه خدا از قرآن كريم بر پيغمبرش نازل كرد سوره(اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ)
بود تا آخر حديث، و اين حديث از نظر ترتيب مطابق با حديث عكرمه است، با اين تفاوت
كه آن سورههاى مكى كه در حديث عكرمه ساقط شده در اين حديث آمده است[3].
باز در همان كتاب، از كتاب ناسخ و منسوخ، تاليف ابن حصار نقل كرده
كه:
سورههاى مدنى مورد اتفاق بيست سوره است و آنچه در آن اختلاف هست
دوازده سوره است، و از اين چند سوره گذشته بقيه سورهها به اتفاق مكى است، اين بود
كلام ناسخ و منسوخ[4].
و آن سورههايى كه مدنى بودنشان مورد اتفاق است عبارتند از: 1- بقره
2- آل عمران 3- نساء 4- مائده 5- انفال 6- توبه 7- نور 8- احزاب 9- سوره محمد 10-
فتح 11- حجرات 12- حديد 13- مجادله 14- حشر 15- ممتحنه 16- منافقون 17- جمعه 18-
طلاق 19- تحريم 20- نصر.
و آنچه از مكىها و مدنىهاى مورد اختلاف است سورههاى ذيل است:
1- رعد 2- رحمان 3- جن 4- صف 5- تغابن 6- مطففين 7- قدر 8- بينة 9-
زلزال 10-